Pochodzące z Andów „kaktusy górskie” to dość małe, kolumnowe lub krzaczaste rośliny. Mają 10-15 żeber, które pokazują powiększenia odpowiadające otoczkom. Charakteryzują się długimi białawymi włoskami, które pokrywają roślinę jak mniej lub bardziej grube futro, szczególnie w górnej części. Z włosa wyłaniają się silne, żółtawe ciernie.
KWIAT: Kwiaty pojawiają się na wierzchołku i są przeważnie czerwone.
ŚWIATŁO: potrzebują dużo jasnego światła, a także bezpośredniego światła słonecznego (ale nie latem).
WODA: Podlewaj je mało (prawie nic) w okresie zimowym i utrzymuj lekko wilgotne podczas najgorętszych miesięcy.
TEMPERATURA: Wytrzymują bardzo niskie temperatury, ale nie wilgoć.
NAWÓZ: W okresie wegetacji nawozić dojrzałym obornikiem.
WSKAZÓWKI: Użyj podłoża złożonego z żyznej gleby z dodatkiem grubego piasku, aby ułatwić drenaż. Aby uzyskać dobry wzrost, młode rośliny należy przesadzać raz w roku. Namnażanie odbywa się przez sadzonki, które należy pobrać wiosną z części wierzchołkowej.
CIEKAWOŚĆ: Roślina pochodząca z Ameryki Północnej, Peru, Boliwii, Argentyny, Chile, są roślinami bardzo długowiecznymi i odpornymi. Jej nazwa pochodzi od greckiego „òros” (góra). W swoim naturalnym środowisku może osiągnąć metr wysokości.
