Myrtillocactus
Jeśli szukasz ciekawej, oryginalnej rośliny to ta jest dla Ciebie. Myrtillocactus to soczysty kaktus pochodzący z pustyń Meksyku, charakteryzujący się wyprostowaną niebiesko-zieloną łodygą pokrytą białawą patyną (kwiatem), lekko rozgałęzioną. W naturze dorasta nawet do 4 m wysokości, ale w uprawie nie przekracza znacznie mniejszej liczby gałęzi w doniczkach, osiąga maksymalną wysokość 1,5 mi prawie nie kwitnie. Latem produkuje białe kwiaty w pobliżu otoczek, a następnie jadalne owoce, które w smaku przypominają borówkę (stąd nazwa).
W zależności od gatunku, Myrtillocactus można znaleźć na poziomie morza lub do 1000 metrów nad poziomem morza.
Prawie wszystkie gatunki należące do tego rodzaju charakteryzują się kolumnowym kształtem, z łodygami z wydatnymi żebrami, zawsze występującymi w liczbie od sześciu do ośmiu.
Z drugiej strony gatunek Myrtillocactus geometrizans różni się od tego precyzyjnego schematu odniesienia.
Klasyfikacja botaniczna
Myrtillocactus należy do rodziny Cactaceae z rodzaju Myrtillocactus. Jego siedliskiem są półpustynne obszary Meksyku i Gwatemali. Nazwa nawiązuje do owoców przypominających owoce borówki amerykańskiej (Vaccinium myrtillus).
Główne gatunki
Istnieją cztery gatunki Myrtillocactus, do których jednak dodaje się odmiany i krzyże, zobaczmy je poniżej.
Myrtillocactus geometrizans
Myrtillocactus geometrizans Frank Vincentz CC BY-SA 3.0
Gatunek Myrtillocactus geometrizans należy do najczęściej występujących w uprawie. Chociaż jest mało prawdopodobne, aby rośliny uprawiane w doniczkach były wystarczająco duże, aby wytwarzać kwiaty i owoce, te w klimacie umiarkowanym mogą sadzić je jako roślinę krajobrazową, gdzie będzie rosła bardzo szybko. Pozostałe trzy gatunki są bardzo rzadkie w uprawie.
Ta roślina występuje zwykle w dwóch różnych formach: klasycznej lub czubatej.
Klasyczny kształt ma smukłą, bardzo grubą cienką nóżkę. Żebra w tym przypadku są nieliczne, o jaskrawozielonym kolorze, zaczynają się od gałęzi już od podstawy rośliny.
Kształt grzebienia występuje w naturze w stanie spontanicznym, trudny do uzyskania w uprawie. Okazy tego typu można spotkać w dobrze zaopatrzonych centrach ogrodniczych lub w prywatnych kolekcjach i ogrodach botanicznych. Okaz ma kształt mięsistego wachlarza, często rozgałęzionego, o zdecydowanie złożonej budowie. Jest bogato plisowana i gruba. Daje wyobrażenie bycia wynikiem ludzkiej manipulacji, a zamiast tego reprezentuje doskonałość Natury.
Każda mięsista fałda różni się od drugiej. To samo dotyczy kształtów, które łączą się jak skomplikowana mozaika.
Ciekawy kształt sprawia, że roślina ta wyróżnia się na większości sukulentów. Z pewnością roślina przyciąga uwagę, pozostawiając w cieniu większe i bardziej majestatyczne okazy.
Obie formy geometrizans Myrtillocactus mają ograniczoną liczbę kolców, które znajdują się w dobrze rozstawionych otoczkach: każda fałda ma tylko jedną otoczkę, a każda otoczka ma trzy do sześciu kolców, zwykle pięć.
Kręgosłup umieszczony pośrodku ma większe wymiary niż pozostałe i ma za zadanie chronić leżące pod spodem ciernie ułożone w kształcie gwiazdy. Pąk kwiatu rośnie również w otoczkach. Zwykle prawie wszystkie sukulenty z kolczastymi otoczkami kwitną tylko raz; ten gatunek jest wyjątkiem i inne pąki mogą pojawiać się w różnych porach roku.
Istnieją przypadki, w których ta sama otoczka zdołała wyprodukować do dziewięciu kwiatów. Tworzy małe, pachnące białe kwiaty, które ciasno wyrastają na wierzchołkach młodszych gałęzi oraz jadalne owoce podobne do jagód. Kwitnienie występuje wczesnym latem.
Myrtillocactus cochal
Myrtillocactus cochal CactiLegacy CC BY-SA 4.0.0
Jest to duży krzew lub drzewko z wieloma zwartymi gałązkami przypominającymi świeczniki z krótkiego pnia drzewiastego, o średnicy 1,5-4 m i wysokości 1-4 m. Jest sporadycznie uprawiany w doniczkach, ale jest mniej powszechny w uprawie niż Myrtillocactus geometrizans, do którego jest bardzo podobny, ale bardziej odporny na mróz. Ma krótki, zdrewniały pień o średnicy do 30-40 cm. Gałęzie są cienkie, wszystkie prawie jednolite pod względem wielkości do 9 cm średnicy, wyprostowane lub zakrzywione do wewnątrz w wdzięcznych łukach w kierunku środka rośliny, zwykle koloru niebieskawo-zielonego.
Bramki są oddalone od siebie o 1-3 cm.
Produkuje nocne i dzienne, pachnące kwiaty o długości 2,5 cm i średnicy. W swoim środowisku kwitnie przez cały rok, podczas gdy rośliny uprawiane w klimacie umiarkowanym kwitną zwykle dopiero wczesnym latem.
Myrtillocactus eichiamii
Myrtillocactus eichlamii wytwarza kremowo-białe kwiaty o długości 4 cm i średnicy od 3,5 do 5,5 cm. Gatunek ten występuje w Gwatemali, gdzie rośnie w półsuchych miejscach na wschodzie kraju, na wysokości do 500 metrów nad poziomem morza
Myrtillocactus schenkii
Myrtillocactus schenckii CactiLegacy CC BY-SA 4.0
Gatunek ten pochodzi z meksykańskich stanów Chiapas, Oaxaca i Puebla oraz Gwatemali. Tutaj rośnie na wysokości od 1300 do 2000 metrów nad poziomem morza
Rozkwit
Latem Myrtillocactus wytwarza białe kwiaty w pobliżu otoczek, a następnie jadalne owoce, które smakują podobnie do jagód.
Wskazówki dotyczące uprawy Myrtillocactus
Przyciąga ekscentryczność tych roślin, ich ciekawe, a czasem potworne kształty. Kiedy rosną, ich ekscentryczny kształt można wykorzystać, aby Twój ogród był oryginalny i niepowtarzalny.
Dlatego zaleca się poświęcić tym roślinom cały klomb. W porównaniu do uprawy w otwartym terenie polecana jest doniczkowa, zobaczmy je obie.
Uprawa w doniczkach
Myrtillocactus jest używany głównie jako roślina wewnętrzna. Wraz z nadejściem wiosny, od maja do września, dobrze jest przenosić okazy Myrtillocactus na zewnątrz w miejsce nasłonecznione nawet latem. Ważne jest, aby stopniowo wystawiać je na działanie słońca, aby uniknąć poparzeń łodygi spowodowanych zbyt nagłym i źle tolerowanym przez roślinę pasażem.
Decydując się na uprawę Myrtillocactus w doniczkach, konieczny jest dobór odpowiedniego pojemnika, zarówno ze względów estetycznych, jak i przede wszystkim ze względów funkcjonalnych.
Wskazane jest, aby wybrać doniczki z terakoty, o jedną trzecią mniejszą niż średnica łodygi, najlepiej o liniowych kształtach, aby nie odbierać bardzo szczególnego kształtu tego soczystego. Kształty cylindryczne lub kuliste są doskonałe i muszą być w stanie w jak największym stopniu zrównoważyć ciężar nadziemnej części Myrtillocactus, unikając jej przewrócenia.
Uprawa w otwartym terenie
Największe okazy mogą żyć na otwartym terenie w południowych Włoszech, na łagodniejszych obszarach przybrzeżnych i wzdłuż wybrzeża Morza Tyrreńskiego, gdzie ze względu na specyfikę należy je umieścić w centrum skały lub klombu jako punktu centralnego. Ważne jest przygotowanie specjalnych klombów dla sukulentów, w których obecną glebę należy wymienić na specyficzną na głębokość co najmniej 50 centymetrów.
Temperatura
Myrtillocactus jest bardzo odporny na ciepło, ale nie toleruje temperatur poniżej 10 ° C. Łatwo gnije, a zimą należy go chronić przed wilgocią atmosferyczną.
Lekki
Myrtillocactus lubi bardzo jasne stanowiska, prawdopodobnie w bezpośrednim świetle słonecznym.
Warstwa uprawna
Podłoże musi być lekkie i dobrze osuszone. Myrtillocactus przesadzany jest wiosną co 3-4 lata. Preferuje glebę pod kaktusy, najlepiej zmieszaną z odrobiną pumeksu, lapilli lub drobnego żwiru. Niezbędny jest doskonały drenaż na dnie doniczki (żwir lub gliniane kulki). Aby uzyskać najlepszy wzrost, podłoże musi być bogate w próchnicę. Jeśli nie zostanie znaleziona specyficzna gleba dla sukulentów, zaleca się zmieszanie grubego piasku z ziemią i dużą ilością obornika.
Podlewanie
Wiosną roślinę należy przenieść w ciepłe i słoneczne miejsce. Zwilżanie należy wykonywać tylko wiosną i latem i tylko wtedy, gdy gleba jest szczególnie sucha.
W okresie zimowym, zwłaszcza jeśli przenosisz doniczki w nieogrzewanych pomieszczeniach, musisz całkowicie zawiesić nawadnianie i zwilżyć je tylko wtedy, gdy roślina uschnie
Mnożenie
Myrtillocactus rozmnaża się, dzieląc odrosty lub wysiewając. Nasiona znajdują się wewnątrz owoców i należy je umieścić w pojemnikach wypełnionych drobną i piaszczystą ziemią w chłodnych miejscach, o optymalnej temperaturze 21 ° C.
Rośliny te nie mają liści, więc nie można ich nacinać, chyba że dojdzie do złamania lub gnicia łodygi.
W takim przypadku problematyczna część zostanie wyeliminowana, a zdrową część podziel na kilka części. Następnie pozostaw wyciętą powierzchnię do wyschnięcia na kilka dni w cieniu, a następnie postępuj jak przy siewie.
Zapłodnienie
Myrtillocactus należy nawozić płynnym produktem dla sukulentów od kwietnia do sierpnia raz w miesiącu w wodzie do podlewania.
Myrtillocactus Agnieszka Kwiecień, Nova CC BY-SA 4.0
Inne wskazówki dotyczące pielęgnacji
Użyj podłoża składającego się z gleby dla kaktusów. W razie potrzeby przesadzać wiosną w nieco większej doniczce niż poprzednia. Rozmnaża się przez sadzonki późnym latem lub przez siew. Boi się zimnych przeciągów. Zimą należy chronić glebę, aby nie nasiąkała wodą. Dlatego wskazane jest stworzenie przezroczystej osłony, podobnej do otwartego baldachimu, która będzie chronić roślinę.
Roślina tego typu może być tylko bohaterem. Zrób z nich ogród skalny, miejsce stanie się naprawdę interesujące.
Pasożyty, choroby i inne przeciwności
Myrtillocactus, jak wszystkie kaktusy, nie jest rośliną szczególnie podatną na choroby. W jego przypadku być może bardziej właściwe jest mówić o fizjopatiach, to znaczy chorobach, które nie są wywoływane przez patogeny, ale przez złe techniki uprawy.
Jeśli zielone części rośliny odbarwiają się i wydają się „wydrążone”, może to oznaczać, że roślina otrzymuje zbyt mało podlewania. Jeśli nie podlewasz w gorące miesiące, roślina wyczerpuje całą rezerwę wody zawartą w tkankach i dlatego wydaje się, że jest opróżniona.
Jeśli zielone części wyglądają na brązowe jak oparzenia i powstają małe pęknięcia, temperatura jest zbyt niska. Można temu zaradzić, umieszczając roślinę w bardziej odpowiednim miejscu.
Jeśli roślina wysycha i wiotczeje, być może roślina otrzymuje za dużo wody.
W takim przypadku dobrze jest wyjąć roślinę wraz z całym glinianym chlebem z garnka i pozostawić do wyschnięcia. Korzenie należy sprawdzić, a wszystkie zgniłe usunąć przecinając je co najmniej 1 cm nad zgniłym obszarem ostrymi i zdezynfekowanymi nożyczkami. Musisz odczekać co najmniej dwa tygodnie przed ponownym podlewaniem.
Jeśli roślina szybko się pogarsza bez wyraźnego powodu, może to oznaczać atak wełnowca.
W takim przypadku konieczne jest usunięcie rośliny z doniczki i wyeliminowanie całej ziemi. Roślinę należy umyć, usuwając wszelkie ślady ziemi lub cokolwiek innego. Zainfekowane korzenie należy energicznie przyciąć, a następnie pozostawić do wyschnięcia. Po czym roślinę należy przesadzić nową ziemią po dokładnym wyczyszczeniu i umyciu doniczki.
Ciekawość
Roślina pochodząca z Meksyku. Myrtillocactus jest często używany jako podkładki. Jej owoce są jadalne i można je jeść zarówno świeże, jak i suszone. Jest bardzo ceniony przez kolekcjonerów za niekiedy specyficzny wzrost, przypominający prawdziwą rzeźbę roślinną. Jego piękno tkwi w bardzo szczególnych formach, rzeźbiarskich w gatunku i przyjemnie nieregularnych w kształcie grzebienia. Z tego powodu lepiej jest traktować go jako izolowany punkt ogniskowy, bez łączenia go z innymi gatunkami, które mogą rozpraszać uwagę.
Język kwiatów
Myrtillocactus, jak wszystkie sukulenty, reprezentuje odporność i wytrwałość w obliczu przeciwności. Ale ekscentryczny kształt tej rośliny może być również postrzegany jako przesłanie oryginalności.
Myrtillocactus w doniczce