Ipomea Rosa - Dave Whitinger CC BY-SA 3.0
Ipomoea to rodzaj bogaty w gatunki jednoroczne i wieloletnie, pnącza i krzewy, delikatne i pół-rustykalne. Wśród roślin należących do tego rodzaju i należących do rodziny Convolvulaceae znajdują się gatunki znane pod wspólną nazwą „campanella”.
Nazwa pochodzi od dwóch greckich terminów: „ipos” (dżdżownica, robak) i „homoios” (podobnie) ze względu na zmienność łodygi tych roślin.
Rodzaj pochodzi z krajów tropikalnych Azji i Ameryki. We Włoszech rodzaj jest mało reprezentowany, jedynymi roślinami występującymi w stanie spontanicznym są Ipomoea purpurea, Ipomoea sagittata i Ipomoea stolonifera.
Rośliny te charakteryzują się pędem lub pnączem, o naprzemiennych, dużych i różnie ukształtowanych liściach. Wytwarzają duże kwiaty, o olśniewających kolorach, od białego do niebieskiego, po czerwony, fioletowy i różne ich odcienie.
Mogą rozwinąć się do 3-4 metrów długości. Najpiękniejsze gatunki uprawne to Ipomoea purpurea i rubro-coerulea. Ich piękno tkwi w długich i długotrwałych kwiatach, które trwają od lata i trwają do późnej jesieni.
Jest uprawiany do ozdabiania żywopłotów i ścian, a często jest dziki, zwłaszcza na terenach zamieszkanych, we wszystkich regionach Włoch z wyjątkiem Valle d'Aosta i Umbrii. Widzimy, jak rośnie w żywopłotach, na płotach, od poziomu morza do około 600 m. Kwiat otwiera się tylko rano, po południu traci turgor.
Klasyfikacja botaniczna
Ipomoea należy do rodziny Convolvulaceae z rodzaju Ipomoea
Główne gatunki
Wśród nich wymienionych jest około 600 gatunków:
Ipomoea nil
Autor: yakovlev.alexey z Moskwy, Rosja CC BY-SA 2.0
Ipomoea nil to wiecznie zielony gatunek pnący pochodzący z tropikalnej Afryki. Charakteryzuje się łodygami pokrytymi grubym puchem, z którego wyrastają sercowate liście i kwiaty w klasycznym kształcie trąbki. Kwitnienie następuje latem, kiedy następuje eksplozja kwiatów, które początkowo są bardziej lub mniej ciemnoniebieskie, a następnie zmieniają kolor na czerwony.
Ipomoea purpurea
Ipomoea purpurea - zdjęcie: Sakyr CC BY-SA 3.0
Ipomoea purpurea (lub Convolvulus purpureus) jest rocznym pnączem pochodzącym z Ameryki Środkowej i Meksyku. Jest to gatunek pół-rustykalny, charakteryzujący się liśćmi sercowatymi i fioletowo-fioletowymi kwiatami w kształcie trąbki z białą pośrodku. Jej kwiaty otwierają się rano i zamykają wieczorem (w języku angielskim z tego powodu gatunek ten jest powszechnie nazywany morning glory „morning glory”). Kwitnienie rozpoczyna się późną wiosną i przez całe lato i. Istnieje wiele odmian, które wytwarzają kwiaty o kolorach od białego, różowego, czerwonego, po magenta. Doskonale nadaje się do przykrycia ogrodzeń, stojaków lub do zawieszania koszy.
Ipomoea tricolor
Ipomoea tricolor - zdjęcie: KevinTernes CC BY 3.0
Ipomoea tricolor lub I. rubro-caerulea jest wieloletnim gatunkiem pnącym, chociaż zwykle rośnie jako roślina jednoroczna, pochodzi z Meksyku i wytwarza kwiaty w kształcie trąbek o różnych kolorach.
Ipomoea alba
Ipomoea alba - zdjęcie: Eran Finkle z Izraela CC BY 2.0
Ipomoea alba to wiecznie zielony gatunek pnący pochodzący z tropikalnej Ameryki. Kwitnienie występuje późnym latem - jesienią. Jej kwiaty otwierają się do zmierzchu i pozostają otwarte przez całą noc, a następnie zamykają się ponownie około południa następnego dnia. Z tego powodu ma również romantyczną nazwę „moonflower” (w języku angielskim Moonflower) i przyciąga nocne ćmy.
W porównaniu z innymi gatunkami, Ipomea alba jest bardziej odporna na zimno niż inne, ale generalnie nie uprawia się ich w doniczkach, ponieważ potrzebują długiego okresu wzrostu, aby zakwitnąć.
Ipomoea cairica
Ipomoea cairica
Wszędzie tam, gdzie Ipomoea cairica znajdzie odpowiednie warunki glebowo-klimatyczne, staje się prawdziwym szkodnikiem. Tworzy małe, trąbkowate kwiaty o różnym kolorze od liliowego do fioletowego, nawet cieniowane.
Ipomoea holubii
Ipomoea holubii pochodzi z Republiki Południowej Afryki i jest gatunkiem krzewu karłowatego, którego wysokość nie przekracza 25 cm i rozwija rodzaj mięsistej struktury, która w naturze pozostaje poniżej poziomu gruntu, ale w roślinach uprawianych w doniczkach wyłania się tuż nad powierzchnia. Kwitnie latem, tworząc fioletowe kwiaty w kształcie trąbki.
Ipomoea indica
Ipomoea indica - zdjęcie: Tauʻolunga CC BY-SA 3.0
Jest to wieloletnia liana zielna, do 5 m wysokości, o wijących się łodygach, spiralnych liściach, zwykle trójpłatkowych, o długości 3-7 cm, ostrych; wytwarza obficie niebieskie, jasnoniebieskie lub fioletowe kwiaty o różnych odcieniach, z białym lub żółtym środkiem, lejkowate, szerokie na 5-14 cm;
Ipomoea bona-nox
Jest to wieloletnia liana zielna, której wysokość dochodzi do 30 metrów, zaopatrzona w wijące się łodygi, o naprzemiennych liściach, całych lub trójliściowych, sercowata, długości 5-15 cm; wytwarza obfite, perfumowane kwiaty, białe lub jasnoróżowe, lejkowate, szerokie na 8-14 cm;
Bataty Ipomoea
Jest to naukowa nazwa dobrze znanego amerykańskiego ziemniaka, który oprócz tego, że jest gatunkiem ozdobnym, jest zasadniczo rośliną używaną w wielu krajach świata jako pokarm. Więcej informacji na temat dedykowanego artykułu https://www.edendeifiori.it/6560/ipomoea-batatas-patata-americana-o-patata-dolce.php
Ipomea aquatica
Jest to gatunek używany jako warzywo. W Malezji, Indonezji i innych krajach Azji Południowo-Wschodniej istnieje kilka odmian, które można uprawiać na glebach suchych lub bagnistych (takich jak ryż). Prawie wszystkie części rośliny są spożywane w młodym wieku i spożywane jako sałatka lub po prostu gotowane
Rozkwit
Ipomea kwitnie nieprzerwanie latem. Kwitnienie następuje w zależności od gatunku, od maja do czerwca do końca lata
Wskazówki dotyczące uprawy Ipomoea
Ipomoea jest uprawiana jako roślina ozdobna do pokrycia pergoli, ogrodzeń, ścian.
Uprawa w doniczkach
Jeśli chcesz wyhodować ją w doniczce, jest idealna do zawieszania koszy ze względu na opadający wygląd. Gatunki wijące się dobrze nadają się do okrywania płotów, ścian oraz do uprawy w doniczkach i na tarasach.
Uprawa w glebie
Jako roślina ozdobna, ipomoea jest idealną rośliną do ponownego osadzania pergoli, ogrodzeń i altan, łatwo owijając się wokół podpór; jednak prawie wszystkie gatunki mają tendencję do atakowania sąsiednich ziem.
Temperatura
Ipomoea nie boi się upałów, dlatego nie ma problemów z maksymalnymi temperaturami, podczas gdy zimą warto zadbać o to, by temperatura nie spadła poniżej 13 ° C. Potrzebuje dobrze wentylowanego środowiska, ale bez przeciągów. Nie znoszę mrozu.
Lekki
Hypomea potrzebuje słonecznego miejsca, osłoniętego od zimnych wiatrów. Tam, gdzie zima jest ostra, często uprawia się je jako jednoroczne w doniczkach.
Warstwa uprawna
Hypomea nie jest szczególnie wymagająca pod względem gleby, która jednak musi być świeża i dobrze osuszona. Rośliny w cyklu rocznym przesadza się co roku wraz z siewem. Byliny są również przesadzane co roku między końcem zimy a początkiem wiosny tylko wtedy, gdy doniczka stała się zbyt mała, aby pomieścić korzenie.
Jeśli zamierzasz uprawiać ją jako pnącze, przesadzenie to właściwy czas na ułożenie podpór rośliny.
Podlewanie
Hypomea należy podlewać, aby gleba była zawsze wilgotna, nie nasiąknięta. Zimą podlewanie jest ograniczone, a gleba jest prawie sucha. Dobrze jest ułożyć spodek żwirem lub innym materiałem i wodą, aby utrzymać wilgotne środowisko wokół rośliny
W najgorętszych okresach zaleca się rozpylanie liści, unikając zwilżania kwiatów.
Mnożenie
Hypomea mnoży się przez nasiona.
Zarówno w przypadku gatunków wieloletnich, jak i jednorocznych rozmnażanie przez nasiona przeprowadza się wczesną wiosną. nasiona przed siewem należy zanurzyć na około 12 godzin w ciepłej wodzie, aby sprzyjać kiełkowaniu.
Gatunki pnące wysiewa się bezpośrednio do doniczki i do ostatecznej gleby. Aby uzyskać gęstą kompozycję w doniczce, należy rozprowadzić wiele nasion. Po wykiełkowaniu (zwykle po 1-3 tygodniach) można je przerzedzić, oddalając pędy co 7 cm.
Gatunki krzewów zamiast tego trafiają do tacy na nasiona, używając gleby do sadzenia nasion.
zarówno doniczkę, jak i tackę należy przykryć cienką warstwą ziemi i przechowywać w temperaturze około 18-21 ° C. Muszą być umieszczone w miejscu o słabym oświetleniu, a gleba musi być stale wilgotna.
Gdy rośliny są wystarczająco duże, można je przesadzić do pojedynczych doniczek.
Zapłodnienie
Od czerwca co 2-3 tygodnie można nawozić rośliny płynnym nawozem rozcieńczanym w wodzie do nawadniania. Nawóz musi zawierać makroelementy, takie jak azot (N), fosfor (P), potas (K) oraz mikroelementy, takie jak magnez (Mg), żelazo (Fe), mangan (Mn), miedź (Cu), cynk (Zn), bor (B), molibden (Mo).
Przycinanie
Nie można przycinać hypomei. Należy usunąć tylko liście, które stopniowo wysychają.
Inne wskazówki dotyczące pielęgnacji
Zapewnienie podpór jest konieczne od momentu sadzenia. W razie potrzeby należy przesadzać wiosną. Pierwsze kwiaty pojawiają się zwykle 10 tygodni po posadzeniu.
Pasożyty, choroby i inne przeciwności
Hypomea nie jest szczególnie podatna na choroby. Może ulegać inwazji roztoczy i mszyc.
Jeśli zauważysz, że liście zaczynają żółknąć i pokrywają się małymi żółtymi i brązowymi plamkami, może to być atak roztoczy (lub czerwonych przędziorków) i można temu zaradzić zwiększając wilgotność wokół rośliny i być może tylko w przypadku infestacji ciężkie, przy użyciu specjalnego środka owadobójczego.
Jeśli zauważysz obecność owadów na roślinie, należy interweniować za pomocą określonych pestycydów.
Dzwon wspinaczkowy
Ciekawość
Hypomea to roślina pochodząca z Ameryki Środkowej i Azji. Osobliwością tej rośliny są kwiaty, które otwierają się rano, ale zamykają się wcześnie w pełnym słońcu; przy sprzyjającej pogodzie pozostają otwarte przez kilka godzin. Bulwy niektórych gatunków są używane jako pokarm
We Włoszech, w zależności od obszaru, ma różne nazwy: Campanella purpurea (Włochy), Campanelle turchine (Toskania), Campanula (Toskania), Campanula azzurra (Toskania), Caracò (Apulia, Lecce), Convolvulo ceruleo (Toskania), Giacinto della night (Toskania, Scandicci), Ipomea (Włochy), Rampichino turchino (Toskania), Sbordeon (Veneto, Treviso), Sciuri di notte (Sycylia), Vilucchio turchino (Włochy)
Bulwy niektórych gatunków, na przykład bataty Ipomoea, są spożywane jako pokarm.
Tropikalny gatunek Ipomoea aquatica jest spożywany w Azji jako warzywo.
Nasiona gatunku Ipomoea violacea zawierają LSA, substancję o działaniu halucynogennym.
Najciekawszym gatunkiem jest nazwa naukowa IPOMOEA BATATAS znanego amerykańskiego ziemniaka lub słodkiego ziemniaka pochodzącego z tropikalnej Ameryki i charakteryzującego się bulwiastym korzeniem, który został wprowadzony do Europy przez Krzysztofa Kolumba. Jest używany głównie w wielu krajach na całym świecie jako pokarm, a następnie jako gatunek ozdobny.
Jest to roślina wieloletnia, ale zwykle uprawiana jest jako roślina jednoroczna w krajach o klimacie umiarkowanym.
Jego uprawa jako żywność stanowi bardzo ważny zasób w światowej gospodarce, a roczna produkcja przekracza 100 milionów ton
w krajach rozwijających się stosuje się głównie odmiany o białym lub kremowym miąższu, niezbyt słodkie, bogate w suchą masę, a zatem bardzo energetyczne. W krajach rozwiniętych stosuje się więcej odmian miąższu pomarańczy, znacznie bogatszych w cukier, ale ubogich w białko.
Wiele pracy wykonano nad amerykańską rośliną ziemniaczaną, która obecnie, poza wybranymi odmianami do spożycia, istnieje również kilka wybranych roślin ozdobnych, w których liście zostały wzmocnione bardzo różnorodnymi kolorami, a także kwiatami. Nawet gatunki ozdobne mają jadalne bulwy, nawet jeśli ich smak nie jest tak przyjemny jak w przypadku gatunku pokarmowego.
Roślinę tę można uprawiać przez pocięcie ziemniaka na kawałki, tak aby każda porcja miała przynajmniej jedno oczko (pączek). Lub możesz umieścić ziemniaka w garnku na połowę jego długości i pozwolić mu kiełkować. Następnie można zbierać i sadzić pojedyncze pędy. Spożywane są również liście słodkich ziemniaków, które mają przyzwoitą zawartość białka, do tego stopnia, że odmiany zostały wybrane do wykorzystania wyłącznie na liście.
Słodki ziemniak jest również uważany za cenne źródło do pozyskiwania kilku innych substancji, takich jak alkohol, aceton, butanol, ocet i drożdże.
Język kwiatów
Znaczenia przypisywane dzwonkowi są zasadniczo dwa, przeciwstawne i przeciwstawne sobie.
Z jednej strony jest uważany za symbol nadziei i wytrwałości, ponieważ jest to rustykalna i pionierska roślina, która może rosnąć tam, gdzie inne rośliny nie rosłyby, z drugiej strony wywołuje tak mroczne obrazy, że nazywany jest „dzwonem zmarłych”.
Dzieje się tak, ponieważ starożytne legendy mówią, że każdy, kto słyszy dzwonek dzwonka, nie ma ucieczki. W innych przypadkach przypisuje się jej znaczenie ambicji, ale także kokieterii i pokory.