Szparag
Zdjęcie CC BY - Ram-Man
Szparagi należą do rodziny Liliaceae, a rodzaj obejmuje około stu gatunków pochodzących z południowej Europy, Afryki i Azji. Roślina ma wygląd łojowy, czasem z łodygami sarmentozowymi, czyli długimi i elastycznymi, które wznoszą się, pokrywając ściany i bramy, przybierając wygląd pnączy lub z drzewiastymi gałęziami i krzewami. Liście są zredukowane do łusek, a funkcję liści przejmują kladody lub fałszywe liście, czasami kolczaste, które zaczynają się kępkami od podstawy łusek liści.
KWIAT: Kwiaty białawe i nieznaczne zebrane w jasne grona podtrzymywane przez długie loki, u niektórych gatunków pachnące. Kwitnie latem, ale prawdziwy efekt dekoracyjny wspierają zebrane w grona owoce, małe jaskrawoczerwone jagody, które dojrzewają pod koniec lata.
GATUNKI: Oprócz dobrze znanych gatunków jadalnych, rodzaj szparagów obejmuje również rośliny ozdobne, które są bardzo cenione z dekoracyjnego punktu widzenia. Do najciekawszych należą:
Asparagus Sprengeri, Asparagus plumosus, Asparagus Asparagoides, Asparagus verticillatus.
ŚWIATŁO I TEMPERATURA: Szparagi łatwo dostosowują się do mieszkania: muszą być utrzymywane w dobrym oświetleniu w stałej, niezbyt wysokiej temperaturze, unikając w miarę możliwości podmuchów zimnego powietrza.
WODA: Latem wymaga regularnego i częstego podlewania, zimą przerzedzona.
NAWÓZ: Podawanie nawozu musi być intensywne w okresie wegetacji, a następnie od października do lutego należy go rozrzedzać do zawieszenia.
Asparagus Plumosus
Zdjęcie CC BY autorstwa Fanghong
Gleba musi być bardzo przepuszczalna, aby sprzyjać szybkiemu odpływowi wody, ponieważ szparagi generalnie obawiają się dużej wilgotności. Przesadzanie powinno odbywać się wiosną: jeśli roślina ucierpiała, a liście pożółkły, można ścinać wszystkie gałęzie do 2 lub 3 cm bez niebezpieczeństwa ich uszkodzenia. Namnażanie może odbywać się przez nasiona, które dobrze kiełkują w ciepłym środowisku, nawet jeśli wzrost jest bardzo powolny, lub przez podział kępek na początku okresów wzrostu.
CIEKAWOŚĆ: Jego nazwa wywodzi się ze starożytnej Grecji i wskazuje na pączkującą łodygę pędu pochodzącego z korzenia Asparagus officinalis, znanego wszystkim jako szparagi lub szparagi. Sądząc po niektórych powtarzających się figuracjach w papirusach i freskach grobowców, wydaje się, że starożytni Egipcjanie już uprawiali i próbowali asparigi.
Nawet Rzymianie znali to pyszne warzywo: Cato uczy, jak uprawiać szparagi, a Pliniusz opowiada o ogromnych pędach, które rosły na piaszczystych plażach w pobliżu Rawenny i wokół Rzymu. W średniowieczu nigdy więcej o szparagach nie słyszano. Dopiero później wznowił uprawę na całym świecie