Leucojum: White Bells to bardzo małe rośliny, które wyróżniają się delikatnymi białymi kwiatami
Genus Leucojum , z rodziny Amaryllidaceae , obejmuje kilka gatunków znany również jako „płatków śniegu” czy „białe dzwony” z kwiatów podobnych do przebiśniegi . Te ładne bulwiaste rośliny, które zwykle rosną dziko nawet na obszarach o bardziej sztywnym klimacie, można uprawiać bez większych problemów we włoskich ogrodach.
Pędy osiągają wysokość do 40 centymetrów, podczas gdy główka ma zwykle średnicę około 7 centymetrów. Kwiaty Leucojum są białe i pachnące, z płatkami tej samej wielkości (cecha, którą odnajdujemy również u gatunku z rodzaju Acis i która pozwala nam odróżnić je od Galanthus ). Okres kwitnienia może być różny w zależności od gatunku iw tej fazie roślina wytwarza również wstążkowate liście o jasnozielonym kolorze.
Spacerując po włoskich lasach, zwłaszcza w regionach północnych, bardzo łatwo jest natknąć się na te delikatne bulwiaste rośliny, które uwielbiają bardziej wilgotne i zacienione obszary. Należy o tym pamiętać decydując się na sadzenie ich bezpośrednio w przydomowym ogrodzie, aby stworzyć małe klomby z białych dzwonków.
Klasyfikacja botaniczna
Domena: Eukaryota;
Królestwo: Plantae;
Superdivision: Spermatophyta;
Rejon: Magnoliophyta;
Klasa: Liliopsida;
Podklasa: Liliidae;
Zamówienie: szparagi;
Rodzina: Amaryllidaceae;
Plemię: Galantheae;
Rodzaj: Leucojum.
Główne gatunki i odmiany
Spośród różnych gatunków należących do rodzaju Leucojum tylko niektóre mogą pochwalić się dużą dyfuzją i są bardziej zalecane do uprawy w ogrodzie lub w doniczkach. Oto najbardziej znane. Niedawno nastąpiła zmiana klasyfikacji i wiele gatunków należących wcześniej do rodzaju Leucojum zostało przeniesionych do rodzaju Acis.
Leucojum aestivum (dzwony większe)
Należy do grupy gatunków o szerszych liściach z białymi działkami i zielonymi plamkami. Występuje na wielu obszarach Starego Kontynentu, ale także w najbliższych krajach wschodnich.
We Włoszech rośnie spontanicznie w wielu regionach, ale szczególnie na dużych wyspach, w miejscach do 300 metrów nad poziomem morza. Każdy kwiatostan składa się z 2 do 6 kwiatów, każdy z działkami o średnicy około 15 mm. Kwitnienie występuje w najgorętszych porach roku. Może nawet przekroczyć 40 cm wysokości.
Leucojum aestivum (fot. Hans Bernhard (Schnobby) (CC BY-SA 3.0), za Wikimedia Commons)
Leucojum vernum (Dzwony zwyczajne)
Jest to najbardziej znany gatunek we Włoszech. Jest zawsze częścią grupy Leucojum z liśćmi przypominającymi wstążki, które rozwijają się w dużych ilościach w okresie kwitnienia. W przeciwieństwie do gatunków opisanych powyżej, ma kwiatostan z pojedynczym kwiatem, zawsze koloru białego z małymi żółtymi lub zielonymi plamkami na końcach.
Zimowy Leucojum osiąga 35 cm wysokości. Podobny do Galanthus nivalis , od którego różni się rustykalnością i drobnymi detalami kwiatu. L. Vernum kwitnie zwykle w lutym.
Leucojum vernum
Leucojum longifolium (obecnie Acis longifolium)
Nazywany także Campanelle di Corsica . Gatunki kwitnące wiosną z kwiatostanem składającym się zwykle z 2 lub 4 kwiatów. Liście są mniejsze niż w przypadku dwóch najlepiej znanych gatunków opisanych powyżej, a kwiaty są białe. Pochodzi z Korsyki.
Leucojum longifolium (zdjęcie Sten (CC BY-SA 3.0), za Wikimedia Commons)
Leucojum nicaeense (teraz przeniesiony do Acis nicaeense)
Gatunek kwitnący wiosną, który rośnie samoistnie w Ligurii (na granicy z Francją) do 1000 m n.p.m. Każdy kwiatostan składa się z 1 lub 2 kwiatów, ale nierzadko można spotkać okazy z trzema wspaniałymi białymi kwiatami skierowanymi w dół. Znany jest również jako Nice Bell.
Leucojum roseum (teraz przeniesiony do Acis roseum)
Jej kwiaty w najdelikatniejszych odcieniach różu są przepiękne. Każdy kwiatostan ma tylko jeden kwiat, a wysokość łodygi ledwie przekracza 20 cm. Jest to gatunek kwitnący wiosną, który rośnie na wielu obszarach Sardynii, nawet w pobliżu wybrzeży.
Leucojum autumnale
Dwa lub trzy kwiaty, które pojawiają się jesienią, wsparte na łodydze, która osiąga wysokość od 10 do 20 cm. Jest gatunkiem pochodzącym z Maroka i Portugalii, ale spontanicznie rośnie również na pięknej Sardynii i charakterystycznej Sycylii. Rozwija się nie tylko wzdłuż wybrzeży, ale Leucojum autumnale występuje również na obszarach do 1000 metrów nad poziomem morza.
Leucojum autumnale (zdjęcie 阿 橋 HQ CC BY-SA 2.0)
Rozkwit
Okres kwitnienia, jak już wspomniano w pierwszym akapicie, nie pokrywa się dla wszystkich gatunków: niektóre kwitną wiosną, inne podczas najzimniejszych miesięcy w roku. W naturze oferują zapierające dech w piersiach spektakle: pośrodku zielonych łąk można dostrzec piękne białe plamy, jak lekkie chmury, które z nieba postanowiły delikatnie osiąść na ziemi. Małe kwiaty skierowane w dół, jakby symbolizujące niezmotywowaną nieśmiałość, sprawiają, że gatunki należące do rodzaju Leucojum są jeszcze delikatniejsze i wdzięczniejsze.
Rady dotyczące uprawy Leucojum
Uprawa tych małych, bulwiastych roślin nie jest wcale trudna i można zastosować techniki podobne do tych, których używa się do pielęgnacji gatunków Acis . Dowiedzmy się, jaka pielęgnacja jest potrzebna, aby wykorzystać całe piękno Leucojum do upiększenia małych lub dużych ogrodów, ale także balkonów i tarasów.
Uprawa w doniczkach
Jak powiedzieliśmy również w przypadku najbardziej znanych i rozpowszechnionych gatunków z rodzaju Acis (pod wieloma względami podobnego do Leucojum), uprawa doniczkowa nie jest zalecana, jeśli chcesz uzyskać zadowalające wyniki. W doniczkach (średnica ok. 20 cm) preferowane są stanowiska nieco bardziej nasłonecznione niż wtedy, gdy ten sam gatunek rośnie w gruncie, ale zawsze w dobrze osłoniętych zakątkach (kwiaty białych dzwonków boją się silnego wiatru). Do uprawy w doniczkach nie jest konieczne nadmierne podlewanie, interweniowanie tylko wtedy, gdy podłoże złożone z mieszanki ziemi i torfu w równych częściach całkowicie wyschło. Bardzo ważne jest, aby gleba była bardzo osuszona, aby uniknąć niebezpiecznej stagnacji wody.Nawozy należy wykonywać wyłącznie specjalnymi produktami dla roślin cebulowych, które należy rozcieńczać w wodzie używanej do nawadniania.
Rośliny Leucojum nie lubią przesadzania i ciągłego przemieszczania się, dlatego lepiej ograniczyć wszystko do jedynego momentu, w którym używany pojemnik jest zbyt mały do ciągłego wzrostu. Nie ma potrzeby wyjmowania żarówki, ponieważ grudkę ziemi trzeba będzie ostrożnie usunąć z głębin i umieścić w nowym pojemniku. Do wypełnienia pustych przestrzeni można użyć nowej, świeższej ziemi doniczkowej.
Uprawa w otwartym terenie
W ogrodzie Leucojum vernum uwielbia gleby świeże, próchniczne i wilgotne. To samo dotyczy innych gatunków, które zawsze należy sadzić w miejscach półcienistych. Północne łąki są idealne do zapewnienia optymalnych warunków rozwoju dla tych małych roślin cebulowych. Białe dzwony są używane zarówno do tworzenia małych klombów, ale także do delikatnego upiększania dużych zielonych trawników lub do otaczania wysokich drzew.
Kilka wskazówek dotyczących sadzenia:
- dobrze zagospodaruj glebę, która zawsze musi być doskonale drenująca i dodaj trochę substancji organicznej.
- Każdy otwór musi mieć głębokość około 15/20 cm, a żarówki muszą być umieszczone w odległości nie mniejszej niż 10 cm od siebie.
- Po przykryciu cebul ziemią można je obficie podlać: potrzebujesz wilgotnej gleby, ale bez stagnacji.
Leucojums może dodać wartość do każdego ogrodu (ukgardenphotos CC BY-NC-ND 2.0)
Temperatura
Rustykalność gatunków z rodzaju Leucojum pozwala na ich uprawę nawet w regionach o chłodniejszym klimacie. Dobrze tolerują niskie temperatury, podczas gdy niektóre problemy mogą się pojawić, gdy ta sama przekracza 30 ° C i jest naświetlona w pełnym słońcu.
Gatunek Leucojum vernum jest dobrze odporny na niskie temperatury i ostre zimy (zdjęcie: Anita CC BY-NC-ND 2.0)
Lekki
Campanelle Bianche uwielbia miejsca w półcieniu, ale udaje im się również przystosować do bardziej nasłonecznionych miejsc (zwłaszcza gdy rosną w doniczkach). Należy unikać całkowitego cienia, ponieważ zapobiega on rozwojowi małych kwiatów. W ogrodzie można skorzystać ze światła przefiltrowanego przez większe i wyższe rośliny.
Warstwa uprawna
Idealne podłoże do uprawy roślin Leucojum musi być bogate w próchnicę, miękkie i doskonale drenujące. Do uprawy w doniczkach zaleca się mieszankę torfu, gleby na rośliny bulwiaste i warstwę piasku na dnie. Do tego wszystkiego zaleca się dodanie nawozu organicznego.
Leucojums uwielbiają wilgotne gleby leśne i półcienie (zdjęcie Jürgen Mangelsdorf CC BY-NC-ND 2.0)
Podlewanie
Zarówno gatunki kwitnące wiosną, jak i zimą wymagają obfitego podlewania tylko w okresie wegetacji. W fazie spoczynku najlepiej jest utrzymywać glebę tylko lekko wilgotną.
Mnożenie
Namnażanie Leucojum odbywa się zwykle przez podział cebulek, uzyskując rośliny identyczne jak matka. Oto jak postępować:
- wyciągaj cebulki z ziemi podczas odpoczynku wegetatywnego, gdy roślina całkowicie straciła liście.
- Podzielić goździki z największą delikatnością i umieścić je w miękkiej glebie bogatej w substancje organiczne na głębokość około 5 centymetrów.
- Ubij glebę wokół cebulki i wody. Rootowanie nastąpi stosunkowo szybko.
Zapłodnienie
W przypadku Leucojum zaleca się stosowanie płynnego nawozu do roślin cebulowych lub zielonych i kwitnących (bogaty w fosfor i potas), który należy rozcieńczyć wodą do podlewania. Nawóz należy podawać co około 15 dni przez całą fazę wegetatywną, aż do kwitnienia. W fazie spoczynku zapłodnienia należy przerwać.
Przycinanie
Bez przycinania, usuwaj tylko suche liście po kwitnieniu i uszkodzone części.
Endogamia
Biorąc pod uwagę podobne cechy, gatunek Leucojum może być bezpiecznie uprawiany w pobliżu Acis lub razem z innymi małymi roślinami bulwiastymi.
Mały kwietnik małych roślin cebulowych z Leucojum (fot. Maja Dumat CC BY 2.0)
Inne wskazówki dotyczące pielęgnacji
Aby uzyskać piękne kwitnienie i zapewnić roślinie optymalne warunki do bujnego rozwoju, dobrze jest wyeliminować chwasty w części ogrodu przeznaczonej do sadzenia.
Jeśli konieczne jest trzymanie cebul nad ziemią, układaj je w wilgotnym torfie, unikając w ten sposób ich szybkiego wysychania.
Pasożyty, choroby i inne przeciwności
Zgnilizna korzeni , Fusarium, rdza i " mączniak są tylko główne zagrożenia dla gatunku Leucojum. Aby zwalczyć najgroźniejsze choroby grzybowe, możesz skorzystać z leczenia produktami na bazie siarki, ale jeśli nie zauważysz choroby na czas, lepiej wyodrębnić chore cebulki i je zniszczyć, aby uniknąć ich rozprzestrzeniania się.
Ciekawość
Nazwa Leucojum pochodzi od greckiego: „Leukòs” (biały) i „ion” (fioletowy, w odniesieniu do rośliny). Dosłowne tłumaczenie brzmiałoby „biały fiolet”, ale ponieważ żaden z opisanych przez nas gatunków nie ma nic wspólnego z fiołkami , zdecydowaliśmy się na definicję „biała roślina” .
We Włoszech znane gatunki nazywane są również dzwonkami letnimi, dzwonkami zimowymi, dymkami (Veneto i Toskania), Fior de carizi (Lombardia), Narziso silvestre (Veneto).
Toksyczność
Leucojum są roślinami trującymi dla ludzi i mogą powodować wymioty i zawroty głowy w przypadku połknięcia. Objawy zatrucia mogą być jeszcze poważniejsze.
Język kwiatów
Jakie jest znaczenie Białych Dzwonów? Leucojum, w języku kwiatów, jest symbolem nadziei i wytrwałości . Bardzo specyficzne znaczenie, wybrane dla tych roślin, ponieważ mogą rosnąć w najbardziej niedostępnych miejscach.
W przeszłości plemiona celtyckie przypisywały tym roślinom nikczemne znaczenie, ponieważ uważano je za prawdziwe ostrzeżenie dla obszarów, których nie należy przekraczać. Łąka Leucojum nie była uważana za bezpieczną.