Eucomis - Pineapple Lily: bardzo szczególny kwiatostan dla tych roślin pochodzenia afrykańskiego. (Thistle-Garden CC BY-NC 2.0)
Eucomis to niewielki rodzaj gatunku pochodzącego z Afryki Południowej. Pineapple Lily, inna popularna nazwa, pod którą identyfikuje się te konkretne rośliny, została wprowadzona do Europy w 1800 roku.
Jakie są wspólne cechy Eucomis i Pineapple ? Jakby miały tylko kształt i kolor kwiatostanów, reszta należą do dwóch różnych światów.
Wszystkie gatunki wydzielają silny zapach, który w najgorętszych miesiącach roku powstrzymuje muchy i inne owady. Umieszczenie pięknego wazonu z Eucomisem przed balkonem lub pod dużymi oknami może być naturalną alternatywą dla moskitier.
Czy te rośliny są trudne w uprawie?
Można je określić jako rustykalne i są w stanie wytrzymać nawet niskie temperatury (nie ciągłe mrozy), gdy wykonane jest dobre mulczowanie. Wystarczy kilka środków ostrożności, aby bez problemów uprawiać rośliny, które od razu staną się piękne i pełne wigoru, z bardzo szczególnymi kwiatami, które można wykorzystać również do dekoracji balkonów i tarasów. Wyobraź sobie wiele kolorowych wiech (kwiatostan może osiągnąć 60 cm i więcej wysokości) z kępkami zielonych liści na wierzchu: Eucomis to naprawdę fascynująca roślina.
W naszym kraju te bulwiaste rośliny można bezpiecznie uprawiać w doniczkach, ale w rejonach położonych najbliżej morza, gdzie przez większość roku panuje łagodny klimat, można je również wykorzystać do tworzenia klombów sui generis w ogrodzie.
Klasyfikacja botaniczna
Królestwo: Plantae;
Klad: okrytozalążkowe;
Klad: Jednoliścienne;
Zamówienie: szparagi;
Rodzina: szparagowate;
Podrodzina: Scilloideae;
Rodzaj: Eucomis.
Główne gatunki i odmiany
Eucomis amaryllidifolia
Pięknie kwitnący latem, bulwiasty, z gęstym kwiatostanem zielonych kwiatów z delikatnymi żółtymi refleksami, zwieńczonymi wypustkami błyszczących liści. Kilka liści, które rozwijają się u podstawy, ma piękną jasnozieloną barwę i faliste brzegi. Kwitnie latem lub wczesną jesienią, gdy rośnie na obszarach o łagodnym klimacie.
Eucomis autumnalis subsp. amaryllidifolia (zdjęcie Leonora (Ellie) Enking CC BY-SA 2.0)
Eucomis autumnalis
Roślina nie przekracza 50 cm, a maksymalny rozwój zajmuje od dwóch do pięciu lat. Jasnozielone liście liściaste otoczone są delikatnymi białymi kwiatami. Kwiatostan jest zwieńczony małymi liśćmi. Można ją bezpiecznie uprawiać w doniczkach lub w ziemi, tworząc piękne rabaty kwiatowe w ogrodzie. Łatwa w uprawie, rustykalna i gotowa do zaskoczenia zdecydowanie spektakularnym późnym kwitnieniem.
Eucomis autumnalis (Andrew Massyn (domena publiczna), za pośrednictwem Wikimedia Commons)
Eucomis bicolor
Jeden z najbardziej fascynujących gatunków, o białych kwiatach z liliowym odcieniem. Tuż nad kwiatostanem rozwija się rozeta drobnych liści o lancetowatym kształcie, zupełnie odmienna od większych rozwijających się u podstawy rośliny.
Eucomis bicolor (T. Voekler (CC BY-SA 3.0), za Wikimedia Commons)
Eucomis comosa
Gatunek, który spontanicznie rośnie w Afryce Południowej wzdłuż brzegów rzek i na obszarach górskich. Liście są koloru czerwonego na spodzie i ciemnozielonego powyżej. Kwiaty są jasnozielone lub mogą przybierać określone odcienie fioletu. Jest to gatunek, który może znacznie przekraczać nawet 60 cm wysokości.
Eucomis comosa z zielonymi kwiatami (Link)
Eucomis grimshawii
Bulwiaste, które nie przekraczają 10/20 cm wysokości i kwitnie latem. Żarówka wytwarza 4 lub 5 liści o szerokości około 6 cm i lekko falistych brzegach. Kwiatostan tworzy wiele małych białych lub zielonych kwiatów, które wydzielają słodki zapach.
Eucomis humilis
Rośnie w wilgotnym środowisku, w pobliżu strumieni lub na obszarach skalistych, ma liście z efektowną żyłką w centralnej części i falistym brzegiem. Dominująca zieleń ustępuje również ciemnym odcieniom fioletu. Kwiatostan kończy się wypustkami z czerwonymi końcami i składa się z wielu małych zielonych lub białych kwiatów, w niektórych przypadkach z fioletowymi odcieniami. Wydziela silny zapach.
Eucomis humilis (zdjęcie Clivid CC BY-ND 2.0)
Eucomis montana
Gatunek nieprzekraczający 30/40 cm, o dużych liściach i jasnozielonych lub białych kwiatach. Spośród wszystkich gatunków należących do rodzaju referencyjnego jest to chyba ten o najbardziej fascynujących kwiatach, ze względu na kształt i delikatność linii.
Wczesna faza kwitnienia Eucomis montana (Hentie Joubert (CC BY-SA 4.0), za Wikimedia Commons)
Eucomis Pallidiflora
Spektakularny kwiatostan tego gatunku, który zwykle kwitnie późnym latem: osiąga nawet 180 cm wysokości i składa się z pojedynczych żółtych, zielonych lub białych kwiatów, na których znajduje się około 30 małych przylistków. Harmonijne formy tego gatunku są naprawdę niezwykłe.
Eucomis pallidiflora w doniczkach (link)
Eucomis pole-evansii
Jest to najwyższy gatunek Eucomis: osiąga prawie 2 metry wysokości i rośnie w bardzo wilgotnym środowisku. Aby wyhodować go w ogrodzie, należy zwrócić szczególną uwagę na podlewanie, które jest częste wiosną i latem. Jej liście mogą osiągać metr długości, a kwiaty są białe lub z delikatnym odcieniem zieleni. To idealna roślina, która doda stylu każdemu ogrodowi.
Eucomis pole-evansii w ogrodzie (Stephen Hopkins63 CC BY-SA 2.0)
Kierunek Eucomis
Kwiaty i liście w kolorze kremowym rozwijające się w kontakcie z podłożem. To jest właśnie główna cecha, która odróżnia go od innych gatunków. Wysokość rośliny, kształt i długość liści oraz kolory kwiatów mogą się różnić w zależności od warunków środowiskowych. Roślina, która lubi zaskakiwać w zależności od obszaru uprawy.
Eucomis regia (yakovlev.alexey z Moskwy, Rosja (CC BY-SA 2.0), za Wikimedia Commons)
Eucomis schiffii
To najmniejszy gatunek z rodzaju Eucomis. Ledwie przekracza 10 cm i rośnie na obszarach powyżej 2000 m npm. U podstawy rozwijają się 3 lub maksymalnie 4 liście z efektownymi żyłkami, które dobrze komponują się z ciemnym kolorem małych kwiatów.
Eucomis Vandermerwei
Fascynujący i rzadki gatunek. Trudno jest znaleźć na rynku Eucomis Vandermerwei, z jego pięknymi brązowymi lub fioletowymi kwiatami i cienkimi zielonymi liniami, które rosną na łodydze osiągającej 20 cm wysokości. U podstawy rozwija się wiele liści z ząbkowanymi brzegami i fioletowymi plamkami.
Eucomis vandermerwei (阿 橋 HQ CC BY-SA 2.0)
Eucomis zambesiaca
Kolejny gatunek o szybkim wzroście, ale można go umieścić w grupie mniejszych: Eucomis zambesiaca nie przekracza 30/40 cm wysokości. Jasna biel kwiatów tworzy wspaniały kontrast z zielenią kwiatostanu. W przeciwieństwie do gatunku Humilis, ten wydziela znacznie przyjemniejszy zapach.
Eucomis zambesiaca (Ton Rulkens z Mozambiku (CC BY-SA 2.0), za Wikimedia Commons)
Rozkwit
Kwiatostan Eucomis, zgodnie z przewidywaniami, przypomina kształt ananasa z wieloma małymi kwiatami, które gromadzą się na rodzaju wiechy. Kolory kwiatów są różne w zależności od gatunku: na przykład Eucomis autumnalis wyróżnia się białymi kwiatami; gatunek dwukolorowy ma efektowne białe kwiaty z liliowymi odcieniami na brzegach; the. Comosa ma piękne fioletowe odcienie.
Szczególnie kwitnący Eucomis, który występuje od maja do czerwca dla większości gatunków, natomiast jesienią dla E. Autumnalis.
Piękne kwitnienie Eucomis (zdjęcie Jerry i Pat Donaho CC BY-NC-ND 2.0)
Rady dotyczące uprawy Eucomis
Rustykalne i łatwe w uprawie rośliny: dlatego wszystkie gatunki Eucomis są bardzo popularne nawet przez tych, którzy jeszcze nie uważają się za eksperta od zielonego kciuka. Ważne jest, aby zwracać uwagę na sadzenie cebulek : lepiej uprawiać je w doniczkach, jeśli klimat jest raczej surowy zimą i przy dobrej ekspozycji na słońce podczas sadzenia w ziemi.
Żarówki należy zakopać wczesną wiosną na głębokość około 20 cm, zawsze pozostawiając 30 lub więcej centymetrów między jedną a drugą.
Uprawa w doniczkach
Eucomis można uprawiać samodzielnie w dużych i głębokich doniczkach (średnica około 40 cm i głębokość przydatna do zakopywania cebul, jak wspomniano powyżej) lub można je umieszczać obok innych niskich roślin jednorocznych z wiosennego kwitnienia. Uprawa gatunków należących do tego rodzaju w pojemnikach jest bardzo prosta, ale ważne jest, aby wybrać miejsce nasłonecznione i osłonięte.
Z cebul sadzonych w doniczkach zaczynają się rozwijać małe rośliny Eucomis (Leonora (Ellie) Enking CC BY-SA 2.0)
Uprawa w otwartym terenie
W ogrodzie Eucomis będzie się wyróżniał. Te kolorowe kolce mogą stanowić wartość dodaną na dużych terenach zielonych, na których brakuje roślin z wysokimi kwiatostanami. Spektakularne, ale też bardzo przydatne: latem na terenach ogrodu, gdzie posadzono kilka okazów Eucomis, nie będzie much ani dokuczliwych owadów. Aby lepiej je chronić, dobrze nie sadzić ich na terenach północnych.
Temperatura
Zdefiniowaliśmy ten rodzaj jako zbiór roślin rustykalnych, które tolerują nawet niskie temperatury i nie myliliśmy się.
Eucomis, pomimo afrykańskiego pochodzenia, może przez krótki czas tolerować nawet temperatury nieco poniżej zera, ale tylko wtedy, gdy na obszarze, na którym zostały posadzone, utworzy się gruba warstwa ściółki.
Spośród różnych gatunków tylko E. Vandermerwei szczególnie cierpi z powodu zimna, ponieważ jego cebulki wymagają płytszego sadzenia.
Lekki
Ekspozycja w pełnym słońcu jest tym, czego potrzeba, aby zobaczyć, jak rosną wysokie kolorowe kwiatostany bogate w małe i pachnące kwiaty.
Dobra ekspozycja w pełnym słońcu jest tym, czego potrzebują wszystkie gatunki Eucomis (Thistle-Garden CC BY-NC 2.0)
Warstwa uprawna
Idealne podłoże do uprawy Eucomis jest miękkie, bogate w materię organiczną i doskonale drenujące.
Podlewanie
Ogólna zasada, której należy przestrzegać to: regularne interwencje i bez ekscesów. Wiosną i latem dobrze jest podlewać Eucomis częściej, ale zawsze czekać, aż gleba będzie idealnie sucha, w górnych warstwach, między jednym podlewaniem a następnym. Jesienne zażółcenie liści jest sygnałem, że interwencje nawadniające będą musiały zostać zmniejszone pod względem ilości i ilości wody, aż zostaną całkowicie zawieszone w środku zimy.
Mnożenie
Rozmnażanie Eucomis może odbywać się przez nasiona, dzielenie cebul lub cięcie liści. Oto jak postępować:
- Rozmnażanie nasion : Nasiona należy sadzić wiosną w głębokich pojemnikach i na bardzo żyznym podłożu. Na ich kiełkowanie trzeba będzie poczekać około miesiąca, a dopiero po około 2/3 latach będzie można bezpiecznie uprawiać nowe cebulki bezpośrednio w ziemi.
- Mnożenie przez cięcie liści : technika bardziej zalecana niż siew, w celu uzyskania szybszych i bezpieczniejszych wyników. W okresie wegetacyjnym należy pobrać liść i podzielić go na części około 5/6 cm. Każda część musi stykać się z żyznym podłożem bogatym w substancje organiczne. Pojemnik używany do przeprowadzenia tej operacji musi być umieszczony w miejscu osłoniętym i tam, gdzie jest możliwość kontrolowania poziomu wilgotności, który musi być wystarczająco wysoki. Po około 40/60 dniach zaczną się formować nowe cebulki.
- Rozmnażanie przez podział cebul : procedura jest taka sama, jak w przypadku cięcia na liście, ale w tym przypadku cebulę trzeba będzie odkopać, aby pobrać skrawki, które zostaną posadzone na wilgotnym i żyznym podłożu.
Zapłodnienie
W celu prawidłowej uprawy Eucomis zaleca się przed ich zasadzeniem wymieszać z glebą dużą ilość dojrzałego obornika. Wiosną można interweniować co 10/15 dni, podając roślinie płynny nawóz dla roślin kwitnących.
Przycinanie
Eucomis nie wymaga faktycznego przycinania, ale wystarczy usunąć suche i zniszczone liście w okresie jesiennym.
Endogamia
Spróbuj ustawić w pobliżu Eucomis i Gladioli: niezwykły widok. Nawet z niektórymi gatunkami begonii można uzyskać wspaniałe skojarzenia upiększające ogród
Piękny kwietnik z Eucomis i Begoniami (Leonora (Ellie) Enking CC BY-SA 2.0)
Inne wskazówki dotyczące pielęgnacji
W przypadku uprawy w ogrodzie należy zawsze unikać umieszczania Eucomis w miejscach zacienionych przez inne wysokie rośliny. Unikaj także sadzenia cebul na glebach piaszczystych lub glebach, które mają tendencję do szybkiego wysychania: są to rośliny, które uwielbiają dość wilgotne podłoże.
Pasożyty, choroby i inne przeciwności
Na szczęście Eucomis nie boją się ataku pasożytów, ale stagnacja wody może je uszkodzić, co prowadzi do pleśni i zgnilizny korzeni. Podlewanie musi być regularne, częste, ale nigdy nadmierne, starając się utrzymać średni poziom wilgotności.
Ciekawość
Eucomis odnosi coraz większe sukcesy od około dwóch dekad, kiedy odkryto, że może z łatwością przystosować się do europejskiego klimatu kontynentalnego.
We Włoszech można je łatwo uprawiać, z wyjątkiem najzimniejszych obszarów górskich, gdzie lepiej jest umieścić je w specjalnych szklarniach.
Nazwa rodzaju pochodzi z języka greckiego: eu (piękny) + kome (głowa), nawiązując bezpośrednio do szczególnego kształtu kwiatostanu i małych listków, które go uzupełniają.
Jak oprzeć się urokowi lilii ananasowej? Niemożliwy! (Thistle-Garden CC BY-NC 2.0)
Toksyczność i stosowanie ziołowe
Żarówka Eucomis jest toksyczna, ale nadal jest używana w tradycyjnej medycynie afrykańskiej. Dzięki niemu wywary są przygotowywane w celu złagodzenia bólu pleców, regeneracji pooperacyjnej, bólu brzucha, gorączki, kolki i złagodzenia bólu podczas porodu. W cebulce znaleziono kilka flawonoidów o działaniu przeciwzapalnym i przeciwskurczowym.
Język kwiatów
Nie ma precyzyjnej definicji Eucomis w języku kwiatów, ale biorąc pod uwagę precyzję linii tej konkretnej rośliny, możemy ją, podobnie jak ananas, uznać za symbol doskonałości.