Nazywa się Pelargonium peltatum, popularna nazwa to pelargonia bluszczowa. Należy je odróżnić od prawdziwych pelargonii lub pelargonii rustykalnych, bardzo rozpowszechnionych spontanicznie również we Włoszech i czasami uprawianych w ogrodach obok innych bardziej rustykalnych bylin; te ostatnie w rzeczywistości należą do rodzaju Geranium.
Pelargonie bluszczu, czyli pelargonie pnące, można łatwo odróżnić obecnością pędów dobrze rozwiniętych pod względem długości, ale także błyszczącymi liśćmi podobnymi do liści bluszczu; Zwykle są hodowane przez pozwolenie roślinności opadającej w taki sposób, aby uzyskać wspaniałe kwiatowe kaskady, ale ostatecznie można je hodować jako prawdziwe pnącza. Liczne odmiany różnią się rozmiarem, kształtem i kolorem kwiatów, od białych do ciemnofioletowych we wszystkich odcieniach, z wyjątkiem żółtego i pomarańczowego; kwiaty mogą być podwójne, ale na ogół preferowane są proste.
Klasyfikacja botaniczna
Pelargonia bluszczowa należy do rodziny Geraniaceae, rodzaju Pelargonium
Charakterystyka ogólna
PELARGONIUM PELTATUM lub PELARGONIUM LATERIPES powszechnie znane jako GERANIUM IVY
Pelargonium peltatum ma łodygę zielną z cienkimi i długimi międzywęźlami, posturą nawiązuje do bluszczu. Istnieją odmiany pelargonii bluszczu charakteryzujące się liśćmi z wieloma biało-żółtymi smugami, do tej grupy zalicza się „mini bluszcz”, taki jak „Ville de Paris” znany również jako „paryskie pelargonie”.
Główne gatunki
Rodzaj Pelargonium mylnie znany pod nazwą geranium (i powszechnie tak zwany), który wywodzi się od geranos, co oznacza „żuraw”, nawiązując do kształtu owocu przypominającego żurawia, pochodzącego z pustynnych obszarów Afryki Południowej, ze szczególnym uwzględnieniem kwiatu z siedem pręcików i typ zygomorficzny, to znaczy z koroną o nieregularnym kształcie, ponieważ tylny działek rozwija się, tworząc długą ostrogę przyspawaną do szypułki kwiatowej.
Ale dlaczego popełnia się błąd z nazwą? To w Europie powstaje nieporozumienie na ich temat. Na początku XIX wieku kolonialiści angielscy przywieźli te kwiaty do Europy i zostali pomyleni z gatunkiem rośliny Geranium. Pelargonie można podzielić na pięć dużych grup, w zależności od ich głównych cech:
strefowy, karłowaty i miniaturowy strefowy, królewski, bluszcz i pachnący liść.
Nazwa botaniczna pelargonii bluszczu to Pelargonium haederifolium lub peltatum, co oznacza „rozciąga się”, ponieważ zwisające gałęzie mogą osiągać dwa metry długości. Liście są błyszczące, mięsiste i lekko zawinięte na brzegach. Kwiaty mogą być pojedyncze, półpełne lub podwójne. Wśród odmian o prostych kwiatach wymieniamy Balcon Imperial i Decora Imperial, Balcon Noa i Balcon Lilla. Wśród tych z półpełnymi kwiatami wymieniamy Bonetę, czyli Bella donna rosa.
Wskazówki dotyczące uprawy pelargonii bluszczowej
Pelargonia bluszczowa jest rośliną zewnętrzną, nawet jeśli przy zachowaniu odpowiednich środków ostrożności zaleca się trzymanie jej również w mieszkaniu.
Pelargonie można uprawiać na wszystkich typach gleby, ważne jest, aby była dobrze osuszona; dobrym przykładem gleby doniczkowej jest ziemia ogrodowa, glina i torf w równych częściach.
Co tydzień, przez całe lato, pelargonię bluszczową należy nawozić preparatem zawierającym wysoki procent potasu.
Pelargonium bardzo dobrze znosi wysokie temperatury i obawia się mrozu: w zimnych porach roku idealna temperatura wynosi około piętnastu stopni. Dlatego zaleca się, aby w przypadku niższych temperatur przenieść doniczki do pomieszczenia, w którym mogą minąć najzimniejsze miesiące, jeśli zdecydujesz się zostawić garnki na zewnątrz, musisz umieścić je w miejscu osłoniętym przed zimnymi prądami i naprawić. z odpowiednią osłoną.
Rozkwit
Kwitnienie pelargonii bluszczowej występuje przez cały sezon letni.
Przycinanie
Geranium zwykle nie jest przycinany. Liście, które stopniowo wysychają, należy po prostu wyeliminować, aby zapobiec przenoszeniu przez nie chorób pasożytniczych.
Mnożenie
Pelargonie są łatwo rozmnażane przez sadzonki i każda grupa powinna być traktowana w ten sam sposób. Możesz użyć nowych pędów, które powstały zimą lub możesz to zrobić pod koniec lata. Silne pędy należy wybrać i przyciąć powyżej trzeciego węzła, zaczynając od wierzchołka wegetatywnego. Dolne liście należy odłączyć. Sadzonki można sadzić w grupach po cztery do pięciu w pojemniku o średnicy około piętnastu centymetrów; ziemia musi być najpierw mokra. Sadzonki należy pozostawić w jasnym miejscu i podlewać zanurzając dno doniczki w naczyniu z wodą raz na dziesięć dni; kiedy się zakorzenią, każda nowa roślina musi zostać przeniesiona do własnej nowej doniczki.
Pasożyty i choroby
Wśród problemów pelargonii bluszczu jest niewłaściwe podlewanie, które, jeśli jest rzadkie, może powodować żółknięcie liści, a wręcz przeciwnie, nadmierne podlewanie może spowodować gnicie podstawy łodygi.
Koszenila i mszyce mogą atakować pelargonię, w takim przypadku należy polegać na określonych środkach owadobójczych.
Pelargonium może być również ofiarą likenida pelargonii (nazwa naukowa to Cacyreus marshalli), małego motyla pochodzącego z południowej Afryki, który w wyniku globalizacji i zmian klimatycznych przybył do Europy, a tym samym do Włoch, powodując masakra. Motyl składa jaja na roślinie, larwy przechodzą w gałązki i żywią się liśćmi. Przy temperaturze zewnętrznej około 30 stopni w ciągu miesiąca larwy stają się dorosłe. W ciągu roku może się to zdarzyć nawet sześć razy, roślina jest całkowicie opróżniona z larw.
Konieczne jest stosowanie środków owadobójczych w cyklach 8-10 dni, a wszystkie uszkodzone gałęzie należy wyeliminować.
Ciekawość
Roślina pochodząca z Republiki Południowej Afryki. Niedawno pojawiły się słynne pelargonie bluszczowe Ville de Paris, znane jako paryżanie, o bardzo małych kwiatach i różowym lub czerwonym kolorze. Gerano zostało wprowadzone do Włoch przez weneckiego szlachcica, który był zafascynowany jego kolorami.
Geranium został sprowadzony do Włoch przez weneckiego szlachcica, który sprowadził gatunek Pelargonium triste, który pachnie tylko nocą.
Język kwiatów
Pelargonia bluszczowa symbolizuje skłonność do stabilnych relacji
