iberis sempervirens
Biała chmura, która doda życia, stylu i piękna Twojemu tarasowi: Iberis sempervirens, odważna, silna i piękna roślina.
Niektóre gatunki Iberis są uprawiane jako jednoroczne i są interesujące na rabaty kwiatowe lub mieszane rabaty, ponieważ kwitną przez wiele miesięcy od wiosny do jesieni (ładne kwiaty mogą mieć kolor od białego do różowego i liliowego do fioletowego). Spośród gatunków wieloletnich najbardziej znanym jest Iberis sempervires, który tworzy zwarte, gęste i różozielone krzewy; jest charakterystyczny dla czysto białych kwiatów zebranych w eleganckie kwiatostany przypominające parasolki, które wyróżniają się na drobnych zielonych i błyszczących liściach. Z drugiej strony podobny gatunek Iberis gibraltarica ma różowawo-białe lub jasnoliliowe kwiaty.
Klasyfikacja botaniczna
Odwieczna Iberis jest powszechnie nazywana Raspo, a jej nazwa naukowa to Iberis sempervirens. Należy do rodziny Cruciferae (Brassicaceae). To krzew, który rozjaśnia tarasy i balkony kwitnącymi na początku sezonu zakwitami.
Charakterystyka ogólna
Jest to wiecznie zielona roślina wieloletnia, osiągająca wysokość i szerokość około 30 cm. Pochodzi z południowej Europy i zachodniej Azji.
Główne gatunki
Iberis ma około 40 gatunków roślin zielnych i małych drzew, bardzo dobrze dostosowuje się do granic i suchych kamiennych ścian.
Wśród pokrewnych gatunków i odmian znajdujemy Iberis semperflorens, większe, do 40 cm wysokości; i Iberis aurosica ´Sweetheart´, która kwitnie od maja do lipca, z początkowo jasnoróżowymi kwiatami, które z czasem stają się liliowe.
Iberis Sempervirens
Wskazówki dotyczące uprawy serprevirens Iberis
Iberis Sempervirens to odporna i prosta w uprawie roślina. W doniczce uprawia się ją w doniczce plastikowej lub terakotowej o średnicy co najmniej 24 cm dla rośliny o wysokości 20 cm; należy go odnawiać co dwa lata przy użyciu wazonu o dodatkowym rozmiarze.
Ziemia
Iberis Sempervirens rośnie bez problemów na każdym typie gleby, o ile jest ona dobrze osuszona, ale preferuje gleby żyzne i świeże. Aby uzyskać bardziej energiczny efekt i obfite kwitnienie, zaleca się uprawę Iberis Sempervirens na luźnej glebie bogatej w materię organiczną.
Podlewanie
Iberis Sempervirens nie potrzebuje dużych ilości wody, ale należy unikać długich okresów suszy, dlatego należy go podlewać w dość regularnych odstępach czasu, uważając, aby gleba dobrze wyschła między jednym a drugim podlewaniem.
Narażenie
Iberis Sempervirens woli przebywać na słońcu przez co najmniej kilka godzin w ciągu dnia, ponieważ cień nie sprzyja produkcji kwiatów. Uważana jest za odważną roślinę, ponieważ jest w stanie wytrzymać intensywne mrozy.
Rozkwit
Kwitnienie występuje od marca do czerwca, theberis sempervirens produkuje drobne kwiaty, u gatunku białe, noszone w racemicznych kwiatostanach, bardzo liczne, tak że w momencie kwitnienia roślina traci nieco banalny wygląd i przyjmuje wygląd chmurki szczery.
Nawóz
Iberis Sempervirens należy nawozić co 3-4 miesiące, podając w jednym roztworze granulowany nawóz o powolnym uwalnianiu. Do roślin kwitnących można również stosować płynny nawóz bogaty w potas i fosfor, rozcieńczany wodą do podlewania co 20-25 dni.
Przycinanie
Po kwitnieniu uschnięte wierzchołki należy przyciąć drastycznie przycinając roślinę. Dobrze jest usunąć suche, zniszczone lub zarośnięte części, aby uzyskać dłuższe kwitnienie; po zakończeniu kwitnienia roślinę należy przyciąć, aby pobudzić nową roślinność i zachować zwarty kształt roślin
Mnożenie
Iberis Sempervirens można rozmnażać przez cięcie gałęzi w okresie od maja do sierpnia lub przez podział kępki w październiku.
Iberis Sempervirens
Rada
Iberis Sempervirens działa jak doskonała roślina okrywowa i dlatego jest idealna przy ścianie lub w ogrodzie skalnym; wśród idealnych kombinacji znajdują się Geranium Birch Double w klombach lub z Eriche, Viole lub Senecio cineraria lub Heuchera.
Oprócz roli estetycznej roślina ta jest niezbędna do gęstego pokrycia gleby, aby pył nie zatykał jej porowatości, pozwala też nie porywać wilgoci wytwarzanej przez rośliny zanieczyszczonym powietrzem i nie dopuszcza do rozwoju chwastów. .
Pasożyty i choroby
Jednym z najbardziej zauważalnych problemów jest więdnięcie gałęzi, z czernieniem lub bez czernienia podstawy rośliny z powodu zgnilizny korzeni.