Matthiola Tricuspidata
Wallflower, a dokładniej Matthiola, to wieloletnia roślina ozdobna, szczególnie nadająca się do ozdabiania rabat kwiatowych i nasiennych zakamarków ogrodu lub do ozdabiania i barwienia ogrodów skalnych.
Klasyfikacja botaniczna
Wieloletnia roślina zielna, należąca do rodziny Brassicaceae (lub Cruciferae), z rodzaju Matthiola. Ma krótkie życie i dlatego jest uprawiana jako roślina jednoroczna, pochodząca z południowej Europy i Afryki.
Charakterystyka ogólna
Jest to wytrzymała, krzaczasta roślina, uprawiana głównie jako roślina jednoroczna i dwuletnia, ponieważ nie toleruje dobrze zimna. Może osiągać wysokość 60 centymetrów przy szerokości 30. Wallflower ma wyprostowaną łodygę, czasem zdrewniałą u podstawy, z naprzemiennymi lancetowatymi liśćmi, które wiosną ze względu na efekt okrywającego go puchu przybierają biało-zielony kolor. wytwarza kolce pokryte czteropłatkowymi kwiatami, bardzo pachnące, koloru białego, różowego, żółtego lub fioletowego. Rośnie na starych murach i pionowych skałach wapiennych w słonecznych miejscach, poniżej pasma górskiego. Nasiona i liście zawierają glikozydy o właściwościach kardiotonicznych, które w dużych dawkach wywołują paraliżujący wpływ na układ nerwowy.
Główne gatunki Matthiola
Gatunek może pochwalić się wieloma odmianami i mieszańcami o różnokolorowych kwiatach, które mogą być pojedyncze lub podwójne. Ma wyprostowaną postawę, wysokość 80-100 cm. Wśród różnych gatunków wymieniamy: roczną Matthiolę, Bicornis o kwiatach w kolorze liliowym, rustykalny i Incanę, która preferuje stanowiska słoneczne.
Matthiola longipetala
Matthiola longipetala - Zdjęcie od Al-Bargit CC BY-SA 3.0
Wytwarza kwiat, który wieczorem i nocą wydziela przyjemny zapach. Ma cztery płatki, których kolor zmienia się od fioletowego do białego o szerokości około 1 do 2 cm. Roślina wolno rosnąca i silnie rozgałęziona, zwykle dorastająca do 45 cm długości. W upalne dni kwiaty wydają się więdnąć. Jest odporny na zimno i jest uprawiany w całej Ameryce Północnej. Ta wytrzymała roślina jednoroczna preferuje zimne warunki w pełnym słońcu i nie toleruje dobrze wysokich temperatur.
Matthiola maderensis
Matthiola maderensis - Peter A. Mansfeld CC BY 3.0
Jest to krzaczasta roślina o wysokości do 100-150 cm, o długich, srebrzystozielonych liściach lancetowatych, z rozgałęzionymi gronami pachnących kwiatów.
Matthiola incana
Matthiola incana - Zdjęcie: David J. Stang CC BY-SA 4.0
Jego wysokość sięga 0,60 m, a szerokość 0,40 m; ma wydłużone, aksamitne, sino zielone liście; kwiaty pojedyncze lub podwójne, liczne, białe, żółte, różowe, od kwietnia do września.
Matthiola tricuspidata
Matthiola tricuspidata
Ma 10-30 cm wzrostu, siwo-tomentozę z powodu krótkich, rozgałęzionych włosów zmieszanych z ciasnymi włoskami gruczołowymi, z rozgałęzionymi łodygami od podstawy, prążkowanymi lub wznoszącymi się prostaty.
Najbardziej uprawiany fiołek należy do odmian wczesnych (Maria, Juliette, Brigitte, Clementine itp.),
Odmiany te mają około 95% podwójnych kwiatów dla białych i żółtych kolorów, podczas gdy dla kolorowych (czerwony, liliowy, różowy, morela itp.) Podwójny procent około 50%.
Odmiany normalne (Mammouth o różnych kolorach, wysiewane głównie w grudniu / styczniu i zbierane mniej więcej na przełomie marca i kwietnia) i Prouesse
Rady dotyczące uprawy Violacciocca
Ekspozycja i temperatura
Aby zapewnić optymalny rozwój, Violvaccio sadzi się w miejscu nasłonecznionym lub nawet w półcieniu, o ile w ciągu dnia są one nasłonecznione przez kilka godzin; Wallflower zwykle boją się temperatur poniżej -5 ° C, dlatego w miejscach o ostrych zimach należy je traktować jako rośliny jednoroczne, można je uprawiać w doniczkach i przenosić w osłoniętym miejscu, gdy temperatura na zewnątrz spadnie poniżej dopuszczalnego progu.
Podlewanie
Na zewnątrz dla tych roślin deszcz jest wystarczający, w rzeczywistości mogą one przezwyciężyć długie okresy suszy, długie, ale niezbyt długie, dlatego jeśli opady deszczu mają długie okresy nieobecności, konieczne jest podlewanie rośliny.
Bardzo młode osobniki potrzebują ciągłego dostępu do wody, konieczne jest pozostawienie gleby do wyschnięcia między jednym a drugim podlewaniem i należy uważać, aby nie było zastoju wody.
Nawóz
Wiosną dobrze jest zakopać u podnóża rośliny nawóz w postaci granulatu o powolnym uwalnianiu, specyficzny dla roślin kwitnących, aby zapewnić okazom Matthiola wszystkie składniki odżywcze niezbędne do lepszego rozwoju.
Matthiola Incana - Kurt Stüber CC BY-SA 3.
Ziemia
Preferują gleby lekkie i luźne, bardzo dobrze przepuszczalne, ale bez problemów rosną na każdej glebie, nawet w pospolitej glebie ogrodowej.
W razie potrzeby należy przesadzać go wiosną, używając doniczki tylko nieznacznie szerszej od poprzedniej.
Przycinanie
Aby sprzyjać kwitnieniu kwiatów ściennych, konieczne jest przycięcie starych łodyg, które niosą uschnięte lub uszkodzone kwiaty.
Mnożenie
Rozmnażanie tych okazów następuje na ogół przez nasiona; w miesiącach luty-marzec cheiranthus można wysiewać w rozsadniku, w ciepłym podłożu, trzymając nowe pędy w bezpiecznym miejscu przed ostatecznym sadzeniem, aż do momentu, gdy temperatura zewnętrzna przestanie być przyjemna i nie ma ryzyka przymrozków nocny; można ją również wysiewać bezpośrednio w domu, w miesiącach marzec-kwiecień lub w okresie jesiennym. Rośliny te są łatwe w uprawie, w rzeczywistości często mają tendencję do samosiewu.
Rozkwit
Violacciocca wytwarza pachnące kwiaty, które pojawiają się od maja do sierpnia w zależności od gatunku, kwitnienie jest obfite.
Pasożyty i choroby
Rośliny te są dość odporne na atak pasożytów i chorób, ale możesz znaleźć się w obliczu ataków mszyc, które niszczą kwiatostany błotnika i którymi można interweniować określonymi produktami lub przy użyciu naturalnych preparatów, takich jak czosnek gotowany w wodzie lub mydło marsylskie rozcieńczone w wodzie i odparowane na zaatakowanej roślinie.
Ciekawość
Roślina pochodząca z Europy. Gatunek zwany Wallflower, naturalizowany w pobliżu ścian i skał, jest używany do tworzenia ekstraktów o uznanych właściwościach leczniczych. Lek jest rzeczywiście kardiotonem stosowanym w preparatach homeopatycznych.
Wallflower żółty to gatunek występujący we wszystkich regionach Włoch z wyjątkiem Doliny Aosty. W obszarze metropolitalnym Rzymu gatunek ten występuje bardzo rzadko i występuje wyłącznie w historycznym centrum miasta. Należy go uznać za gatunek egzotyczny naturalizowany, uprawiany do celów ozdobnych od średniowiecza i pozyskiwany z endemicznych gatunków z obszaru Morza Egejskiego.
Język kwiatów
Przeważnie żółty, można go również spotkać z czerwonymi cętkami i symbolizuje LOJALNOŚĆ. Ale także trwałe piękno.