✅ Myrtle (Myrtus Communis): porady, uprawa i opieka d

Myrtle ( Myrtus communis ) jest wiecznie aromatyczny roślina rośnie dziko Włochy. Typowy dla śródziemnomorskiego zarośla: zwykle rozwija się na obszarach przybrzeżnych, ale nie jest rzadkością nawet na wysokości nieco ponad 500 metrów nad poziomem morza.

Gatunek odniesienia ma pokrój krzaczasty, z cienkimi gałęziami, które rosną bardzo gęsto, ale może również rozwinąć się jako drzewo i osiągnąć 2 metry wysokości (w kilku przypadkach może je nawet przewyższyć).

Młodsze okazy mirtu pospolitego mają czerwonawą korę, która z upływem czasu przybiera dość ciemne odcienie szarości.

Gatunek, który za chwilę opiszemy, nie zaniedbując najważniejszych miar kulturowych (tak, Myrtus communis można również bezpiecznie uprawiać w przydomowym ogrodzie, kiedy optymalne warunki klimatyczne można eksploatować przez cały rok) był już dobrze znany i doceniony. antycznie.

Dziś jednak, gdy mówimy o Myrtle, od razu myślimy o Sardynii, cudownym regionie, w którym roślina ta wzmacnia lokalną florę, ze względu na to, że właśnie tutaj produkowane są najsłynniejsze likiery, otrzymywane z jagód. Ale jest szeroko rozpowszechniony w całym basenie Morza Śródziemnego,

Aromatyczne właściwości rośliny są niezwykłe i nie może być inaczej, biorąc pod uwagę, że nazwa wywodząca się od greckiego „myron” oznacza „perfumowana esencja”.

Mirt jest łatwy w uprawie, a efekt końcowy, zgodnie z instrukcjami, które wkrótce podamy, może być tylko zaskakujący: bujny krzew, który zachwyca pięknym kwitnieniem i rozpieszcza wszystkich intensywnym zapachem.

Czy możemy określić ten gatunek jako roślinę ozdobną ? Oczywiście, ponieważ nadaje się do uprawy w ziemi, ale także w dużych doniczkach. Ogród już nigdy nie będzie taki sam jak w przypadku zwykłej rośliny mirtu.

Klasyfikacja botaniczna

Domena: Eukaryota;
Królestwo: Plantae;
Rejon: Magnoliophyta;
Klasa: Magnoliopsida;
Podklasa: Rosidae;
Zamówienie: Myrtales;
Rodzina: Myrtaceae;
Rodzaj: Myrtus;
Gatunek: Myrtus Communis.

Główne odmiany

Istnieje kilka odmian Myrtus communis, a spośród wielu możemy wymienić najpopularniejsze:

Myrtus Communis Variegata: jeden z najczęściej stosowanych do ozdabiania wszelkiego rodzaju ogrodów. Łatwo to rozpoznać: liście mają na krawędziach odcienie żółci.
Myrtus Bullata: znany również jako Red Myrtle, może z łatwością przekraczać 2 metry wysokości.
M. Communis Luma: hybryda o ważnych wymiarach, którą można hodować jako młode drzewko na dużych przestrzeniach.
Myrtus communis Tarentina: rośnie spontanicznie w najgorętszych regionach Włoch, zachowując zwarty pokrój krzewów. Ma małe listki, które wydzielają słodki i mocny zapach.
Myrtus Compacta: być może jest to odmiana o liściach o najbardziej intensywnym aromacie: należy je stosować w kuchni z umiarem.

Rozkwit

Mirt kwitnie obficie wiosną i latem, ale przy sprzyjających warunkach atmosferycznych może wytwarzać małe (ok. 3 cm) białe kwiaty nawet jesienią.

Zapach jest naprawdę mocny, ale przyjemny.

Po kwitnieniu roślina wyda cenne owoce, czyli jadalne fioletowe jagody, które zimą osiągną pełną dojrzałość. Mirt pospolity to jedna z najpiękniej kwitnących roślin leczniczych.

Wskazówki dotyczące uprawy mirtu

Definiowanie Myrtus communis jako gatunku o wielkim wdzięku i dzikiej elegancji nie jest wcale błędne. Cechy, które sprawiają, że idealnie nadaje się do upiększania każdego ogrodu, nawet takiego, w którym króluje maksymalna precyzja i maniakalny porządek botaniczny.

Dzięki swojej krzaczastej i nieuporządkowanej postawie (zawsze można interweniować przy odpowiednim przycinaniu, aby nadać włosom bardziej precyzyjny wygląd), udaje mu się nadać szczyptę dynamizmu każdemu otoczeniu, czyniąc je jeszcze bardziej sugestywnym.

Uprawa Myrtle jest naprawdę prosta, a dzięki poniższym wskazówkom bardzo łatwo jest uzyskać doskonałe wyniki.

Uprawa w doniczkach

Wyobrażenie sobie rośliny o takich cechach w doniczkach jest trudne, ale wcale nie jest niemożliwe uprawianie jej w ten sposób, aby ozdobić duże tarasy lub dowolny zewnętrzny narożnik, gdy jest mało miejsca. Uprawa w doniczkach jest szczególnie polecana na wszystkich obszarach, gdzie zima charakteryzuje się dość niskimi temperaturami. Po prostu przenieś roślinę w bardziej osłonięte miejsce, aby chronić ją nawet podczas najzimniejszych miesięcy.

Wskazane jest, aby wybrać jedną z mniejszych odmian Myrtle, aby móc lepiej kontrolować jej rozwój. Garnek do wyboru musi być wysoki, o średnicy dobrego, tak aby zaoferować roślinę całą przestrzeń niezbędną dla jej korzenie rozwijać się bez przeszkód. Dopiero gdy zajmie całą dostępną przestrzeń, konieczne będzie przesadzenie, wybranie większej donicy i interwencja wczesną wiosną lub późnym latem.

Dobrej jakości uniwersalna gleba jest drobna, ale ważne jest, aby utworzyć dolną warstwę keramzytu lub podobnego materiału, aby uniknąć stagnacji wody.

Uprawa w otwartym terenie

Najlepszym okresem do sadzenia jest wiosna lub koniec lata, aby zagwarantować Mirto nie ekstremalne warunki i początkowy okres adaptacji do nowego siedliska.

Przed przystąpieniem do pracy zaleca się bardzo dokładne zagłębienie gleby, dzięki czemu będzie ona bardziej miękka, aby korzenie mogły się swobodnie rozwijać bez problemów i przeszkód. Po wykopaniu dołka można użyć granulowanego nawozu o powolnym uwalnianiu bogatego w azot, aby zapewnić roślinie wszelkie wsparcie, jakiego potrzebuje we wczesnych stadiach wzrostu.

W ogrodzie można stworzyć prawdziwe żywopłoty Myrtle, umieszczając rośliny w odległości około 40/60 cm od siebie lub ułożyć je w określonym miejscu i pozostawić do swobodnego wzrostu jako krzew lub małe drzewo.

Temperatura

Myrtus communis to dość rustykalny gatunek, który potrafi przystosować się do różnych warunków klimatycznych. Bardzo dobrze znosi najwyższe temperatury i znosi nawet krótkie okresy intensywnego mrozu. Jednak mogą wystąpić pewne problemy, gdy temperatura utrzymuje się poniżej zera przez długi czas. Na obszarach przybrzeżnych nigdy nie powinno być problemów z uprawą w otwartym terenie.

Lekki

Pełna ekspozycja na słońce jest tym, czego potrzeba, aby zobaczyć, jak roślina rośnie bujnie i ma wiele kwiatów, które przyniosą jagody o niesamowitych właściwościach. Dobrze rośnie również w warunkach półcienia.

Warstwa uprawna

Podłoże o neutralnym lub lekko kwaśnym PH jest idealne do uprawy mirtu w ogrodzie. Słabo odwodnione gleby w ogóle się nie nadają: stojąca woda jest bardzo niebezpieczna dla rośliny.

Podlewanie

Gatunek ten, typowy dla zarośli śródziemnomorskich, toleruje nawet krótkie okresy suszy, ale nigdy nie wolno go pozostawiać zbyt długo na sucho. Regularne podlewanie (w przybliżeniu co 8/10 dni) jest niezbędne zwłaszcza latem, interweniując dopiero po całkowitym wyschnięciu gleby w warstwach powierzchniowych.

Mnożenie

Jak rozmnaża się Myrtus communis? Rozmnażanie może odbywać się przez nasiona lub przez cięcie. Oto jak to zrobić:

Rozmnażanie przez nasiona : jest to proste, ale zajmie dużo czasu, zanim będziesz mógł podziwiać bujną roślinę gotową do wyprodukowania dużej liczby jagód.
Tę technikę należy przeprowadzić w okresie zimowym, wysiewając jagody bezpośrednio po ich zebraniu, aby wykorzystać silniejszą siłę kiełkowania.
To samo należy zakopać na głębokości około 2/5 cm w rozsadnikach wypełnionych lekką ziemią i piaskiem.
Tacę trzymano z dala od zimna, a następnie jesienią przystąpiono do ostatniego sadzenia.
Mnożenie przez sadzonki : to najlepsza technika, aby uzyskać piękne i duże rośliny mirtu w zaledwie 24 miesiące.
Jak zrobić? Weź bezkwiatowe gałęzie około 20 cm od rośliny matecznej i zakop je w mieszance torfu i piasku (lekkie i miękkie podłoże jest przydatne do szybszego ukorzeniania), aby zawsze były wilgotne.
Używany pojemnik należy umieścić w słonecznym miejscu z dobrym schronieniem. W następnym roku, na początku wiosny, będzie można przystąpić do ostatecznego sadzenia w doniczkach lub w ziemi.

Zapłodnienie

Mirt nie wymaga szczególnych zabiegów nawozowych, ale dla szybszego i bujniejszego rozwoju można zastosować wiosną jednorazowo wolno działający nawóz granulowany bogaty w azot i potas. Nie ma nic złego w stosowaniu substancji organicznych, aby zapewnić roślinie więcej pożywienia.

Przycinanie

Piękno mirtu jest dzikie! Wiele zabiegów związanych z przycinaniem nie jest koniecznych, ponieważ nieco nieuporządkowany rozwój jest tym, czego potrzeba, aby wzmocnić tę niezwykłą roślinę.

Zamiast tego, aby nadać listowiu bardziej uporządkowany kształt lub uzyskać małe drzewko, zaleca się zachowanie dodatkowej ostrożności, wykonując operację ukierunkowaną, aby przerzedzić gałęzie i wyprostować je w pożądany sposób. Interwencje do wykonania pod koniec zimy i przy pomocy specjalnych podpór.

Eliminacja suchych i zniszczonych części może być tylko zaletą dla rośliny, która natychmiast skupi wszystkie swoje siły na rozwoju najmłodszych gałęzi.

Endogamia

Zwykły Miro jest tak piękny, że można go łatwo łączyć z najbardziej spektakularnymi roślinami używanymi do upiększania prywatnych ogrodów i parków publicznych. Ważne jest, aby łączyć go z gatunkami o podobnych cechach i potrzebach uprawowych.

Pasożyty, choroby i inne przeciwności

Gatunek, który zbadaliśmy, jest dość odporny na choroby, ale nie jest całkowicie odporny na:

mszyce;
owady łuskowe;
mączniak.

W takich przypadkach zaleca się jak najszybsze zastosowanie określonych produktów przeciwpasożytniczych i przeciwgrzybiczych w celu ochrony rośliny.

Ciekawość

Najstarszy okaz Myrtus communis znajduje się w Ogrodzie Botanicznym w Pizie (Orto del Mirto).

Mirt jest jednym z pierwszych gatunków roślin, które rosną na obszarach dotkniętych pożarami.

W starożytnym Rzymie roślina była wykorzystywana do tworzenia koron umieszczanych na głowach małżonków jako życzenie szczęśliwego życia małżeńskiego. Również w Starym Testamencie jest wzmianka o tych szczególnych koronach, które są dawane młodym kobietom przygotowującym się do ślubu. W średniowieczu roślina była uważana za symbol wierności i wiecznej miłości, a dziś w niektórych krajach europejskich jest nadal wykorzystywana do wykańczania bukietów panny młodej.

Legendy

Istnieje wiele opowieści o mircie, a znaczenia nadawane roślinie na przestrzeni wieków są różne. Istnieje również wiele legend o tej pięknej roślinie śródziemnomorskiego zarośli:

Mówi się, że Wenus, właśnie narodzona z morskiej piany, znalazła schronienie przed wścibskimi oczami tuż za dużym krzewem mirtu.
Inna legenda głosi, że młody wojownik został zabity przez swojego przeciwnika po zawodach. Martwe ciało zwycięskiej dziewczyny zostało przekształcone przez boginię Atenę w roślinę mirtu i od tego momentu korona spleciona z gałęziami rośliny była używana jako symbol zwycięstwa i umieszczana na głowie tego, kto wygrał jakiekolwiek zawody.
Istnieje również starożytna legenda związana ze światem starożytnego Rzymu: mówi się, że dzięki oczyszczającej mocy liści mirtu, Rzymianie i Sabinki pojednali się po Gwałcie Sabin.
Według Pliniusza uprawa Myrtle w miejscu publicznym była sposobem na uczczenie Bogini Wenus i symbolizowanie pokoju, w którym nigdy nie było rozlewu krwi.

Toksyczność i stosowanie ziołowe

Znana dziś głównie jako składnik (jagody) słynnego likieru o właściwościach trawiennych, roślina ta była w przeszłości wykorzystywana do wielu celów. Oprócz produkcji spirytusu jagody były również używane do produkcji tuszu.

Ponadto mirtol (olejek eteryczny bogaty w mirtenol, geraniol i kamfen) jest szeroko stosowany ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne, ściągające i antyseptyczne (często stosowany przeciwko flegmie i zapaleniu oskrzeli). Wyciągi z tej rośliny wykorzystywane są również do kremów kosmetycznych. Według medycyny ludowej mirt ma właściwości lecznicze przy zapaleniu pęcherza i skurczach trzewnych.

Liście są używane w kuchni do aromatyzowania tradycyjnych dań śródziemnomorskich na bazie mięsa i ryb: na przykład na Sardynii wykorzystuje się je do aromatyzowania wieprzowiny w piecu.

„Ostrzeżenie: zastosowania farmaceutyczne podano wyłącznie w celach informacyjnych. Muszą być zalecane i przepisane przez lekarza. ”

Język kwiatów

Mirt to symbol miłości, poezji, kobiecości i dziewictwa.