Są to krzewy zrywające, nieco rustykalne i ozdobne, z naprzemiennie okrągłymi i owalnymi, męczącymi liśćmi. Zwykle kwiaty są białe, czasem różowe i pojawiają się wiosną. Amelanchier rośnie również w pobliżu morza. Najbardziej uprawianymi gatunkami są: Amelanchier canadensis (osiągający wysokość ok. 3 m), azjatycki, wielkokwiatowy (powyżej 7 m).
KWIAT: Występuje późną wiosną.
LEKKIE: Szczególnie lubi bardzo słoneczne naświetlenia, które sprzyjają kwitnieniu, ale dobrze rośnie nawet w miejscach częściowo zacienionych; słabo rozwija się w pełnym cieniu.
WODA: Wymaga niewielkiego podlewania, jest zalecana tylko wtedy, gdy gleba jest sucha. Nie toleruje stagnacji wody.
TEMPERATURA: Oba najczęściej uprawiane gatunki (Amelanchier canadensis i grandiflora) wykazują dobrą odporność na zimno, bez problemu przetrwają nawet najzimniejsze zimy.
NAWÓZ: Nie wymaga specjalnego nawożenia. Jeśli gleba jest uboga, dobrze będzie ją nawozić jesienią i wiosną.
WSKAZÓWKA: Wolą gleby raczej luźne, wilgotne i bogate w substancje organiczne. Krzewy, które są zbyt gęste, należy przerzedzić z nadmiaru gałęzi i usunąć stare drewno. Konsekwentne przycinanie, wykonywane po kwitnieniu, służy ograniczeniu form w małych ogrodach. Rozmnażanie odbywa się w sposób gamiczny, przy użyciu nasion pobranych z owoców, które osiągnęły dojrzałość lub przez odgałęzienie.
CIEKAWOŚĆ: Rodzaj obejmujący kilka gatunków, głównie pochodzących z Kanady i Ameryki Północnej, ale także z Azji i Europy. Amelanchier ovalis, zwany gruszką corvino, występuje w Alpach i kwitnie wiosną.