Rośliny zwane potocznie „tłustymi” w rzeczywistości wcale nie są: zawierają najmniejszy procent tłuszczu spośród wszystkich gatunków tworzących królestwo roślin. Najbardziej odpowiednią definicją powinno być „soczyste”, aby wskazać mięsisty charakter ich tkanek. W tej grupie roślin, którą zresztą nadal będziemy nazywać „tłustą” (nie obrażają się one tak bardzo), jest wiele gatunków należących do różnych rodzin, ale o wspólnej charakterystyce roślin kserofitycznych, czyli przystosowanych do życia w środowisku suchym i ciepłym, bogatym w światło. Przetrwanie tych okazów jest możliwe dzięki gąbczastej strukturze, za pomocą której pochłaniają one dużą ilość wody, którą mogą zatrzymać przez długi czas, ograniczając transpirację. W rzeczywistości liście (naukowo zwane cladodes lub fylloclades),to znaczy organy, które umożliwiają transpirację sukulentów, mają bardzo małą powierzchnię lub są nawet przekształcane w ciernie.
Jak rosną
Odpowiedni skład gleby jest niezbędnym warunkiem zachowania i rozwoju sukulentów, w rzeczywistości jeśli zawierają one wszystkie niezbędne pierwiastki w dokładnej dawce, gatunki te rozwijają się normalnie, ponadto, jeśli mają odpowiedni stopień przepuszczalności, nawet dawkę podlewania staje się mniej problematyczny. Generalnie, aby uzyskać doskonałe rezultaty, zaleca się uprawę sukulentów w glebie składającej się w 2/5 z dobrze przesianej, sezonowanej ziemi wrzosowatej, w 2/5 starannie wypłukanego piasku rzecznego i 1/5 pyłu szczątkowego. . Do sproszkowanych resztek można dodać trochę pyłu z węgla drzewnego roślinnego, aby uniknąć zjawisk fermentacji lub tworzenia się pleśni. Na dnie doniczek lub w dołkach zawsze dobrze jest ułożyć warstwę żwiru zmieszanego z gruzem,aby ułatwić odpływ nadmiaru wody.
Podlewanie
Dawkowanie podlewania jest bardzo ważne w uprawie sukulentów. W rzeczywistości są szczególnie wrażliwe na nadmiar wilgoci i zjawiska wynikające ze stagnacji wody, które objawiają się wyraźnymi oznakami: liście lub łodygi stają się miękkie i przezroczyste, przy najmniejszym nacisku pozwalają, aby sok pojawił się przez szparki, które pokrywają ich tkanki. trochę lepki. Później, zwłaszcza gdy zgnilizna atakuje kołnierz, okazy wykazują oznaki zapadania się, a na końcu składają się na siebie i giną. Aby tego wszystkiego uniknąć, dobrze jest przestrzegać następujących zasad: woda nigdy nie może być zbyt zimna, ale mieć temperaturę pokojową,zimą podlewanie musi mieć dwutygodniowy rytm dla sukulentów w mieszkaniu i miesięczny dla okazów zimą w zimnej szklarni lub werandach, gdzie termometr nie podnosi się powyżej 12 stopni. Od maja do listopada podlewanie musi odbywać się co tydzień. Różne zmiany rytmu między różnymi podlewaniami muszą być stopniowe. Dawki podawanej wody różnią się w zależności od wielkości rośliny, temperatury otoczenia i różnych okazów.
Pokarm
Podczas sadzenia dobrze jest zmieszać z glebą niewielką ilość nawozu organicznego w postaci proszku, zgodnie z dawkami wskazanymi na opakowaniu. W okresie wegetacji, co miesiąc, do ekstraktu z alg należy stosować rozpuszczalny nawóz mineralny. Od kwietnia do października do zwykłej wody opryskowej dobrze jest dodać stymulant hormonalny.