Paproć biform należy do rodziny Polypodiaceea, a rodzaj obejmuje 280 gatunków pochodzących z Brazylii, Republiki Południowej Afryki, Australii i Nowej Zelandii, Europy Południowej i Dalekiego Wschodu.
Jest to paproć lądowa, czyli o korzeniach, które zapadają się w ziemi i, w przeciwieństwie do wielu innych gatunków tego samego rodzaju, uwielbia światło. Liście są bardzo eleganckie, skórzaste, nagie lub owłosione, z drugorzędnymi listkami często charakteryzującymi się apokalnymi płatami (tj. Listkami końcowymi): kolor waha się od jasnozielonego do jasnozielonego, aw wielu gatunkach i odmianach liście są skrzyżowane białymi pasami lub szarawy. Z 280 gatunków, z których składa się ten rodzaj, tylko około 30 jest uprawianych do celów ozdobnych;
TEMPERATURA: temperatura, będąc rośliną pochodzenia tropikalnego, musi być wyższa niż 15 stopni, obawia się zmian temperatury i wymaga stale wilgotnej gleby.
WODA: opryskiwanie gałęzi należy powtarzać co najmniej co dwa dni, gleba musi być wilgotna, ale nie przemoczona, poważnym błędem jest uduszenie rośliny spodkiem pełnym wody. Tę praktykę można wykonywać maksymalnie przez dwie godziny dziennie.
NAWOŻENIE: co tydzień warto spryskać rośliny wodą i stymulantem hormonalnym w dawce 5 kropli na litr wody.
WSKAZÓWKI: Naukowa nazwa tej paproci, Pteris, po raz pierwszy użyta przez Dioscoridesa, greckiego lekarza z I wieku pne, pochodzi od greckiego słowa „pteron” oznaczającego skrzydło, wskazując na kształt liści niektórych gatunków z tego rodzaju. w języku kwiatowym roślina ma nieprzyjemne znaczenie, niejednoznaczność, być może ze względu na fakt posiadania wtórnych listków na tej samej łodydze.