Piękny okaz peruwiańskiej Scilla (fot. Seán A. O'Hara CC BY 2.0)
Scilla wskazuje na rodzaj, który obejmuje naprawdę imponującą liczbę gatunków, ale który niestety nie jest tak dobrze znany. Niestety, ponieważ te rośliny (pochodzące z Europy śródziemnomorskiej, Azji, Bliskiego Wschodu i Afryki) są dobrze eksponowane w dużej grupie roślin cebulowych , ale nie zawsze są brane pod uwagę przez tych, którzy chcą nadać swojemu ogrodowi odrobinę koloru. Nadszedł czas, aby lepiej ich poznać.
Na tej krótkiej stronie opiszemy cechy tych roślin, aby zwrócić uwagę na wszystkie główne gatunki Scylli i kilka sugestii dotyczących ich prawidłowej uprawy.
Tych, którzy posadzili już w swoim ogrodzie najpospolitsze gatunki lub zdecydowali się na to, można określić jako mądrych ludzi. To jedyny przymiotnik, którego można użyć i wyjaśniamy pokrótce dlaczego: niektóre odmiany Scilla, sadzone na bardzo żyznej glebie, w bliskiej odległości między nimi, potrafią przyciągnąć wzrok dzięki swojej delikatności i kolorom. Krótko mówiąc, doskonałe rośliny do tworzenia przyjemnych odcieni kolorów w dobrze zdefiniowanych klombach lub w bardziej otwartych przestrzeniach.
Mądry także z innego powodu: końcowy efekt, rozumiany jako piękne kwitnienie, jest łatwo osiągalny. Są roślinami bardzo łatwymi w uprawie.
Scilla: opis ogólny
Scilla to małe rośliny: rzadko przekraczają 30 cm wysokości. Wśród głównych cech można wymienić ulistnienie, wielkość i kształt różniący się w zależności od gatunku oraz piękne kolory kwiatów. Te ostatnie mogą objawiać się w całej swojej łasce w mniej lub bardziej dużych kwiatostanach lub mogą kwitnąć pojedynczo.
Jak wspomniano w poprzednim akapicie, te bulwiaste rośliny są łatwe w uprawie iz roku na rok udaje im się coraz bardziej rosnąć (nie jest trudno kontrolować ich wzrost), dając życie barwnym plamkom, które jeszcze bardziej uatrakcyjnią Twoją zieloną przestrzeń.
Aby być bardziej precyzyjnym i dostarczyć bardziej poprawny pod względem botanicznym opis, należy podkreślić kilka rzeczy:
- cebulki pokryte są tuniką i są bardzo długowieczne.
- Liście są podstawowe, liniowe lub eliptyczne, o gładkiej powierzchni.
- Liście działają jak podpora dla kwiatów: pojawiają się tuż przed kwitnieniem i delikatnie je podtrzymują.
Podsumowując, jak w kilku słowach opisać Scyllę? Nie ma nic prostszego: ozdobne bulwiaste rośliny, które można bezpiecznie uprawiać w doniczkach lub w ziemi. Idealne do sadzenia w rabatach lub u podstawy innych gatunków roślin z wysokiej łodygi.
Scylla doskonale nadaje się do tworzenia naturalnej granicy dla różnego rodzaju klombów
Klasyfikacja botaniczna
Oto dokładna klasyfikacja botaniczna tych wieloletnich roślin bulwiastych:
Królestwo: Plantae;
Klad: okrytozalążkowe;
Klad: Jednoliścienne;
Zamówienie: szparagi;
Rodzina: szparagowate;
Podrodzina: Scilloideae;
Rodzaj: Scilla.
Główne gatunki i odmiany
Rodzaj Scilla obejmuje około 80 gatunków, które dzielą się na dwie kategorie: te, które są łatwe w uprawie i te, które wymagają szczególnej opieki i precyzyjnych warunków, które można odtworzyć tylko w szklarni.
Uwaga, ponieważ rodzaj Scilla przeszedł silną przeklasyfikowanie, a różne gatunki zostały przeniesione do innych rodzajów, nawet jeśli nadal nazywa się je Scylla, takie jak Urginea (na przykład Urginea maritima, pierwsza Scilla maritima), Puschkinia, która obejmuje teraz stara Scilla sicula lub Hyacinthoides, która obejmuje starą Scylla non-scripta.
Poniżej znajduje się opis głównych gatunków Scylli, najbardziej znanych i które można również uprawiać w ogrodzie.
Scilla bifolia
Gatunek pochodzący z terenów Europy Południowej i Turcji. Scilla bifolia jest rośliną bardzo rozpowszechnioną również w regionach środkowych Włoch i ma bardzo małe rozmiary. Jego maksymalna wysokość wynosi około 10 cm i tworzą ją dwa lub cztery duże liście i kwiatostany (białe, niebieskie lub różowe kwiaty), które rosną ku górze.
Scilla bifolia kwitnie od końca zimy do początku wiosny. Potrzebuje bardzo żyznej i wilgotnej gleby. Dobrze rośnie na obszarach półcienistych. Jest to jeden z najczęściej wykorzystywanych gatunków do tworzenia prawdziwych kolorowych plam w ogrodzie: aby uzyskać mały kolorowy krzew należy sadzić cebulki z bliskiej odległości i na głębokości równej dwukrotnej ich wysokości. Nie potrzebują obfitego podlewania ani częstych nawozów.
Scilla bifolia (zdjęcie Thomas Hitz CC BY-SA 2.0)
Scilla litardierei
Pochodzi z Bałkanów, osiąga wysokość około 30 cm i jest w stanie zaczarować, gdy cebulki posadzone są w sporej ilości i blisko siebie, dla koloru. Wiele niebiesko-liliowych kwiatów w jednej naturalnej kompozycji: z pewnością wyróżni się w każdym zakątku ogrodu.
Scilla litardierei jest bardzo odporna i dobrze dostosowuje się do śródziemnomorskiego klimatu naszego kraju. Absolutnie nie jest rośliną wymagającą: można ją bezpiecznie uprawiać w miejscach półcienistych lub bardziej nasłonecznionych.
Scilla litardierei Autor: Kurt Stüber (1) (GFDL lub CC-BY-SA-3.0), za pośrednictwem Wikimedia Commons
Scilla mischtschenkoana
Gatunek pochodzący z Kaukazu i niektórych regionów Iranu, niestety wciąż mało znany w naszym kraju. Jej główną cechą jest długotrwałe i obfite kwitnienie, które utrzymuje się przez kilka tygodni. Kwiaty wystają wśród jasnozielonych liści.
Scilla mischtschenkoana jest bardzo elegancka: dominującymi kolorami są niezbyt wyraźna zieleń liści i biel (lub jasnoniebieski) kwiatów. Każda łodyga zawiera do 5 kwiatów, które ukazują się w całej okazałości od końca zimy. Jest tak piękna, że można ją nawet hodować pojedynczo, chociaż sadzenie wielu cebulek jest wielkim pokazem. Gatunek ten uwielbia dość zacienione obszary i nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Często sadzi się go obok tulipanów : zwycięskie połączenie nieopisanego piękna.
Scilla mischtschenkoana Autor: Meneerke bloem (Praca własna) (GFDL lub CC BY-SA 3.0), za pośrednictwem Wikimedia Commons
Cebulica peruwiańska
Pochodzi z południowej części Morza Śródziemnego: jest szeroko rozpowszechniony w regionach południowych Włoch. Dlaczego peruwiański? Nazwę zawdzięcza Clusiusowi, słynnemu ogrodnikowi, który w 1607 roku wprowadził gatunek do krajów anglosaskich, lądując na statku o nazwie Peru.
Jest to chyba najpiękniejszy gatunek: kwitnienie (okres wiosenny) jest obfite, a kwiatostany w kształcie kopuły z intensywnie kolorowymi kwiatami (niebieskie lub fioletowe) odróżniają go od wszystkich innych gatunków i odmian. Osobliwością peruwiańskiej Scilla jest to, że łodygi rozwijają się nawet podczas kwitnienia: roślina osiąga maksymalną wysokość około 30 cm.
Jest to bardzo odporna roślina, która nie boi się niskich temperatur, ale aby mogła obficie rozwijać się nawet na szerokość, trzeba zapewnić roślinie dużo wilgoci. Cebule sadzi się w miejscach dość nasłonecznionych i rozstawionych (w większej odległości niż w przypadku gatunków opisanych powyżej). W ten sposób roślina będzie mogła kwitnąć w najlepszy możliwy sposób i przez długi czas.
Jak wyhodować peruwiańską Scilla? Jest to bardzo odporna roślina, która nie wymaga dużej pielęgnacji. Regularne podlewanie dla uzyskania odpowiedniego poziomu wilgotności, nieliczne nawozy i łagodny klimat. To wszystko.
Scilla peruwiańska, David Short z Windsor, Wielka Brytania (cebulica peruwiańska) (CC BY 2.0), za Wikimedia Commons
Scilla siberica
Pochodzi z Kaukazu i Bliskiego Wschodu: jest bardzo silną rośliną, dobrze znoszącą nawet trudne temperatury. W przeciwieństwie do wielu innych gatunków, Siberica uwielbia regiony o surowych zimach, podczas gdy w krajach, w których lato jest długie i zbyt suche, nie czuje się swobodnie.
Kwitnienie jest bardzo piękne, nawet jeśli jest mniej obfite niż w przypadku gatunków peruwiańskich lub innych. Łodygi kwiatowe osiągają 20 cm długości, a wiszące kwiaty są jasnoniebieskie i wszystkie zorientowane w jednym kierunku.
Scilla siberica kwitnie wczesną wiosną lub późną wiosną, gdy jest sadzona na obszarach górskich o niższych temperaturach.
Cebulki można zakopać w niewielkiej odległości: dla uzyskania godnego uwagi efektu zaleca się tworzenie grup cebul po 10/12 sztuk, aby sadzić je pod innymi wyższymi roślinami, aby wykorzystać cień.
Scilla siberica Autor: Dominicus Johannes Bergsma (Praca własna) (CC BY-SA 3.0), za Wikimedia Commons
Scilla natalensis
Pochodzi z RPA, różni się od większości gatunków rozmiarem: może osiągnąć wysokość około 100 cm. Kwitnie pięknie, z setkami małych niebieskich kwiatów.
Cebulki są bardzo duże i wymagają obfitego podlewania, szczególnie w okresie poprzedzającym letnie kwitnienie. Regularnie i mniej obficie w okresie odpoczynku wegetatywnego. Scilla natalensis nie lubi niskich temperatur, dlatego do ochrony cebulek potrzebna jest warstwa ściółki.
Kwiaty Scilla natalensis Stan Shebs (GFDL, CC BY-SA 3.0 lub CC BY-SA 2.5), za pośrednictwem Wikimedia Commons
Scilla nerwowa
Kolejny bardzo ciekawy gatunek, który osiąga 50 cm wysokości i wyróżnia się wieloma bardzo kolorowymi kwiatami. Racemes z ponad setką kwiatów o białych lub jasnozielonych odcieniach: pokaz gwarantowany.
Nie jest to szczególnie delikatna roślina, ale niskie temperatury mogą ją uszkodzić.
Scilla verna
Znany również jako „piknik”. Gatunek pochodzący z zachodniej Europy o niebieskich kwiatach. Scilla verna rzadko przekracza 15/20 cm wysokości i składa się ze zmiennej liczby wąskich liści, do 7. Jej kwitnienie jest szczególne: skupisko małych kwiatów o bardzo intensywnym kolorze.
Nietrudno spotkać tę roślinę spacerując w pobliżu trawiastych terenów w pobliżu morza.
Scilla verna (zdjęcie Tim Green CC BY 2.0)
Scilla maritima
(Synonim Drimia maritima, Urginea maritima).
Scilla maritima, zwana także „cebulką morską”, znajduje się na liście najbardziej znanych gatunków. Pochodzi z południowej Europy, rośnie spontanicznie na Sycylii, na wybrzeżach Ligurii, Toskanii, Lacjum oraz ogólnie na wybrzeżach piaszczystych oraz suchych i skalistych glebach. Jest to gatunek kochający klimat śródziemnomorski.
Jest to duża roślina, która wytwarza cebulę o średnicy do 15 cm. Ma mięsiste liście, które tworzą rozetę u podstawy, która może mieć do 100 cm długości. Jej białe lub różowe kwiaty pojawiają się na długich łodygach. Nie ma szczególnych różnic między różową (lub czerwoną) Scilla maritima a tą z białymi kwiatami: druga ma bardziej ograniczony rozwój.
Jest to roślina, którą można bezpiecznie uprawiać w ogrodzie lub w doniczkach i szczególnie nadaje się do upiększania skalistych rabat kwiatowych lub do zakrywania narożników i małych ścian.
Szczegóły kwiatów Scilla maritima (zdjęcie Eran Finkle CC BY 2.0)
Scilla luciliae
Bulwiasta bylina pochodząca z zachodniej Turcji. Gatunek ten kwitnie wczesną wiosną i dosłownie hibernuje po kwitnieniu. Odpoczynek wegetatywny, który potrwa do następnego kwitnienia.
Kwiaty są skierowane do góry, a wysokość łodygi nie przekracza 10 cm. Działki od wewnątrz są białe, na zewnątrz dość wyraźnie zaznaczone na niebiesko-fiolet.
Spektakularne kolory Scilla Luciliae By Bouba z francuskiej Wikipedii (zdjęcie autorstwa Bouba) (GFDL lub CC-BY-SA-3.0), za pośrednictwem Wikimedia Commons
Cebulica karłowata
Pochodzi z Krety i gatunek ten kwitnie również wczesną wiosną. Squill karłowaty ma dwa liście na żarówkę i wytwarza od trzech do pięciu kwiatów z każdego grona.
Jego kolory są piękne: niebieski i liliowy przeplatają się w harmonijnej i eleganckiej grze chromatycznej. Mała roślina, która się wyróżnia.
Scilla nana (zdjęcie Nicholas Turland CC BY-NC-ND 2.0)
Rozkwit
Nie lekceważ kwitnienia Scylli!
Chociaż nieczęsto słyszysz tę nazwę, gdy mówisz o roślinach o jaskrawych kolorach, które są idealne do chromatycznego ożywienia ogrodu, nigdy nie umniejszaj potencjału tych bulwiastych roślin.
Gdy więcej okazów zostanie posadzonych w bliskiej przestrzeni, pokaz jest gwarantowany. Kwiaty różniące się rozmiarem, kształtem i odcieniem koloru (w zależności od gatunku odniesienia) są w stanie ożywić prawdziwe malowane chmury.
Okres kwitnienia może być różny, ale rośliny te zazwyczaj kwitną wiosną. Faza, która może przewidywać, gdy klimat jest szczególnie łagodny, nawet w lutym.
Rady dotyczące uprawy Scylli
Są to rośliny, które nie wymagają specjalnej pielęgnacji i można je bardzo łatwo uprawiać zarówno w doniczkach, jak i w ogrodzie. Dla odpowiedniego aspektu scenograficznego wskazane jest sadzenie kilku cebul blisko siebie, aby stworzyć prawdziwy krzew gotowy do wybarwienia wczesną wiosną.
Uprawa w doniczkach
Scylli nie potrzebują dużych donic, chyba że chcesz stworzyć wspomnianą wyżej kolorową chmurę.
Gdzie postawić wazon ? Te wieloletnie rośliny bulwiaste są dobrze przystosowane do różnych warunków oświetleniowych. Zaleca się umieszczenie donicy w dość jasnym miejscu, na przykład balkonie z doskonałą ekspozycją na światło słoneczne. Nawet obszary w półcieniu mogą działać dobrze.
Przesadzanie musi nastąpić tylko wtedy, gdy korzenie zaczną naciskać w kierunku otworów drenażowych doniczki, najlepiej wiosną.
Niełatwa roślina do uprawy w pomieszczeniach.
Uprawa w otwartym terenie
Uprawa Scylli w ogrodzie jest naprawdę bardzo prosta. Masz dwie rzeczy do zrobienia:
- wybrać odpowiednią pozycję, aby uzyskać prawidłową ekspozycję na światło słoneczne;
- Posadź je na bardzo żyznej, dobrze zagospodarowanej i szczególnie przepuszczalnej glebie.
Do tych dwóch punktów możemy dodać kolejny, ale podkreślamy fakt, że jest to coś, co zależy bezpośrednio od osobistych upodobań. Uprawa Scylli w otwartym terenie oznacza możliwość maksymalnego wykorzystania ich potencjału: wybierz miejsce w ogrodzie i posadź w pobliżu dużą liczbę cebulek (bez przesady, zachowując odległość około 10 cm między cebulami). Nie będziesz żałować.
Kiedy i jak sadzić Scyllę? Sadzenie cebul musi odbywać się jesienią na maksymalnej głębokości 8-10 cm.
W ogrodzie: sadzenie Scylli i innych kwiatów to idealne rozwiązanie do stworzenia naturalnego obrazu autorskiego (fot. Davida3 CC BY-NC-ND 2.0)
Temperatura
Wiele gatunków o różnym pochodzeniu (Azja, Afryka i Europa) ma wiele problemów dotyczących tolerowanej temperatury. Nic bardziej fałszywego!
Generalnie Scylla to bardzo silne rośliny, które są odporne na temperatury, które mogą zagrozić wielu innym roślinom. Zależy to również od odmian. Te z Rosji są bardzo rustykalne i odporne na niskie temperatury. Generalnie temperatury bliskie lub nieco niższe od zera nie odstraszają, ale pewne problemy mogą pojawić się u gatunków pochodzących z najgorętszych obszarów, gdy spadnie poniżej 8/10 ° C. Powyższe dotyczy uprawy w otwartym terenie.
Do uprawy w doniczkach preferowana jest minimalna temperatura około 10 ° C.
Lekki
Scylla uwielbia światło, zwłaszcza w pierwszych godzinach dnia. Idealny jest obszar w półcieniu: dużo światła rano, większa ochrona po południu.
W przypadku uprawy w ogrodzie zaleca się sadzenie Scylli u podstawy wysokiej rośliny o grubych liściach: światło filtrowane w ten naturalny sposób jest idealne, aby zagwarantować optymalne warunki dla tych drobnych i fascynujących cebulek.
Warstwa uprawna
Uprawa w otwartym terenie: dobrze zagospodarowane podłoże (kwaśne lub wapienne nie robi dużej różnicy, ponieważ Scylla dobrze się do nich nadaje), bogate w próchnicę i bardzo drenujące.
Uprawa doniczkowa: gleba dość lekka. Na dnie mieszanina ziemi, torfu i piasku.
Podlewanie
Uprawa w otwartym terenie: podlewaj Scilla tylko wtedy, gdy susza trwa przez długi czas.
Uprawa doniczkowa: podlewaj roślinę, gdy gleba jest całkowicie sucha. Unikaj stojącej wody.
Mnożenie
Rozmnażanie Scylli następuje przez podział cebul w okresie jesiennym lub przez nasiona na wiosnę. Niestety na zakwitnięcie rośliny trzeba odczekać 12 lub 24 miesiące.
Jak postępować przy podziale żarówek?
Nie jest to trudna operacja: cebulki należy delikatnie oderwać od rośliny matecznej i natychmiast posadzić na miękkiej i bardzo żyznej glebie. Zwróć szczególną uwagę na położenie żarówki: wierzchołek musi być skierowany do góry, na głębokości około dwukrotnej jego wysokości. Zaleca się chronić cebulki ściółką z suchych liści.
Zapłodnienie
Scylla to rośliny rustykalne: nie ma potrzeby regularnego nawożenia, ale dopełnienie tej operacji dopiero wiosną i jesienią.
Jakiego nawozu użyć? Masz do wyboru:
- nawóz do roślin kwitnących rozcieńczony w wodzie używanej do podlewania;
- Nawóz trójskładnikowy o powolnym uwalnianiu, przeznaczony do bezpośredniego rozprowadzania na ziemi.
Przycinanie
Bez szczególnej operacji: po prostu usuń uszkodzone części i wysuszone liście, aby zachęcić do wegetatywnego restartu.
Pasożyty, choroby i inne przeciwności
Scylla są bardzo silnymi roślinami i generalnie nie są atakowane przez pasożyty. Jedynym środkiem ostrożności, jaki należy podjąć, jest unikanie stagnacji wody, ponieważ mogą one prowadzić do zgnilizny korzeni (spowodowanej chorobami grzybiczymi).
Ciekawość
Rodzaj Scylla jest znany od bardzo starożytnych czasów, już Egipcjanom i Grekom. Pitagoras uznał te rośliny za lekarstwo na wszelkie dolegliwości i napisał (według zeznań Pliniusza) szczegółową książkę na temat tego rodzaju, określając jego właściwości lecznicze.
Należy zwrócić uwagę na możliwy związek między nazwą Scylla a czasownikiem skullo („zranić”), którym Hipokrates użył do podkreślenia toksyczności tych roślin.
Właściwości i toksyczność
Scilla jest rośliną toksyczną, ale ma również właściwości moczopędne i kardiotoniczne. Coś jest nie tak! Spróbujmy rzucić trochę światła.
Starożytni Grecy nie mieli szczęśliwego spotkania z tą rośliną: oszukani kształtem podobnym do cebuli zwyczajnej (cebulek) używali jej w kuchni. Wynik? Wiele zgonów z powodu Scylli. W rzeczywistości był później używany jako potężny zabójca szczurów.
A więc roślina o tak wysokim poziomie toksyczności, jakie korzystne właściwości może wykazywać? Na początku XIX wieku wyszły na jaw niektóre właściwości farmakologiczne gatunków należących do tego rodzaju: kardiotoniczny (śluz i flawonoidy Scilla mają korzystne działanie przeciw arytmii i tachykardii), moczopędny (stosowany w przewlekłych chorobach nerek) oraz wykrztuśne (działa bezpośrednio na błonę śluzową oskrzeli). Podstawowy problem był tylko jeden: dokładna ilość dawki terapeutycznej nie była znana.
Faktycznie, zgodnie z prawem nie jest możliwe wprowadzenie na rynek żadnego produktu opartego na Scylli właśnie ze względu na jego toksyczność: różnica między dawką śmiertelną a dawką korzystną jest tak mała, że stosowanie tej rośliny do zabiegów wskazanych powyżej stanowi ogromne ryzyko. Odurzenie objawia się różnego rodzaju zaburzeniami jelitowymi.
Należy również zwrócić szczególną uwagę na łuski cebulek - mogą powodować zapalenie skóry i powstawanie pęcherzy.
Język kwiatów
Znaczenie Scylli to stałość.