Gatunki o tajemniczym wdzięku należą do rodzaju Lycoris. Łatwy w uprawie i piękny dla każdego łóżka. Na zdjęciu Lycoris radiata (zdjęcie Kakidai (CC BY-SA 4.0), źródło Wikimedia Commons)
The genus Lycoris , które znajdujemy w dużym i barwnym rodziny Amaryllidaceae , obejmuje wiele gatunków bulwiastych ceniony za delikatny kształt ich kwiatów. Rośliny wieloletnie pochodzące z Chin i Japonii, ale również w naszym kraju można je bardzo łatwo uprawiać.Potrafią przystosować się do różnych warunków klimatycznych (nawet jeśli na terenach, gdzie zwykle występuje zima, towarzyszy im szczególnie niskie temperatury, zaleca się uprawę doniczkową w miejscach osłoniętych) i zwykle nie przekraczają 60 cm wysokości.
Lycoris ma delikatne liście przypominające wstążki, które rozwijają się po okresie kwitnienia. Różne odcienie zieleni liści dobrze komponują się z jaśniejszymi kolorami kwiatów, podobnie jak u Nerine . To małe kwiaty, ale o ogromnej wartości estetycznej. Zebrani w duże kwiatostany, niczym utalentowani aktorzy uczęszczający do szkoły aktorskiej Matki Natury, potrafią wystawiać fascynujące spektakle w okresie letnim, aż do początku najzimniejszej jesieni.
Lycoris może wydawać się bardzo delikatnymi roślinami, ale nie należy lekceważyć ich ogromnej siły. Dzięki odpowiednim technikom uprawy można uzyskać wspaniałe okazy, które upiększą każdy zakątek ogrodu.
Klasyfikacja botaniczna
Królestwo: Plantae;
Klad: okrytozalążkowe;
Klad: Jednoliścienne;
Zamówienie: szparagi;
Rodzina: Amaryllidaceae;
Podrodzina: Amaryllidoideae;
Plemię: Lycorideae;
Rodzaj: Lycoris.
Główne gatunki
Do rodzaju Lycoris należą gatunki o wyrafinowanej urodzie i jednocześnie bardzo łatwe w uprawie. Dwie cechy, które pozwoliły tym roślinom piąć się w rankingu najbardziej fascynujących i cenionych roślin bulwiastych, tworząc małe chmury kolorów w ogrodzie lub bezpośrednio w dużych skrzynkach kwiatowych. Oto niektóre z najpopularniejszych gatunków.
Lycoris radiata
Znany również jako „lilia pająka czerwonego” lub „kwiat równonocy”, jest to gatunek o bardzo szczególnej charakterystyce: w odpowiedzi na letnie deszcze wytwarza piękne kwiaty. Tak jak tęcza zwykle nadaje niebu kolor po burzy, tak Lycoris radiata oświetla małe i duże otwarte przestrzenie najjaśniejszymi odcieniami czerwieni.
Każdy kwiat utrzymuje się przez około tydzień, natomiast w okresie po kwitnieniu pojawiają się wstążkowe i kolorowe liście o intensywnej zieleni (jaśniejsze w środkowej części). Mogą osiągać do 40 cm długości i są podobne do narcyzów.
Cebule tego pięknego gatunku należy sadzić (wiosną) na głębokość równą dwukrotnej ich wysokości oraz w odległości nie mniejszej niż 15 cm od siebie.
Zawsze wskazane jest bardzo staranne wybieranie pozycji, a także ostrożny wybór pojemnika: nie lubi się przemieszczać i ciągłego przesadzania. Gatunek ten nie zawsze udaje się zakwitnąć w pierwszym roku, ale nie można wykluczyć szybkiego kwitnienia, któremu towarzyszą widoczne liście.
Lycoris radiata to idealna bulwiasta do tworzenia kolorowych rabat kwiatowych pośrodku zielonych trawników, wykorzystując najfajniejsze obszary ogrodu. Można ją bezpiecznie uprawiać we Włoszech, ale lepiej wybrać osłonięte miejsce, jeśli mieszkasz w regionach, w których zima przynosi ciągłe mrozy.
Lycoris radiata (zdjęcie Martin LaBar CC BY-NC 2.0)
Lycoris aurea
Jest to gatunek, który jest bardzo rozpowszechniony na Starym Kontynencie i ma kwiaty podobne do opisanych powyżej. Te ostatnie jednak różnią się kolorem: podczas kwitnienia dominuje kolor złotożółty, w niektórych przypadkach zabarwiony na pomarańczowo. Im cieplejsze i suchsze lato, tym większa liczba kwiatów utrzymywanych na łodygach, które mogą mieć do 60 cm.
W Chinach jest również znany jako „nagły uśmiech” i może być uprawiany tylko na bardzo przesączającym się podłożu i przy pełnym nasłonecznieniu.
Lycoris aurea jest jednym z najbardziej wymagających pod względem nawozowym gatunków: wymaga częstych i regularnych zabiegów nawozami płynnymi dla roślin kwitnących i bogatych w potas. Nawet jeśli jest podobny do gatunku Radiata, nie ma takiej samej odporności i szczególnie obawia się niskich temperatur.
Lycoris aurea (zdjęcie 阿 橋 HQ CC BY-SA 2.0)
Lycoris albiflora
Jak widać z nazwy, biały kolor delikatnych kwiatów jest cechą, która pozwala odróżnić ją od innych gatunków. Kwitnie mniej więcej w tym samym czasie co Lycoris radiata, ale jest mniej rustykalny niż ten. Razem z innymi wymienionymi gatunkami można go wykorzystać do stworzenia klombów o silnych, ale nigdy nierafinowanych kontrastach kolorystycznych. Zaskakujący efekt gwarantują również duże tace do ustawienia na tarasach.
Lycoris albiflora (KENPEI (CC BY-SA 3.0), za Wikimedia Commons)
Lycoris incarnata
Gatunek rustykalny o kwiatach o delikatnych odcieniach różu i liściach rozwijających się zwykle od wiosny. Uwielbia miejsca półcieniste oraz miękkie i zawsze świeże podłoże. Kwitnie wcześniej niż większość gatunków z rodzaju Lycoris, a jego elegancja zawsze przyciąga uwagę wszystkich.
Lycoris sprengeri
Mniejsze liście i krótsze łodygi kwiatowe: to cechy, które odróżniają gatunek Sprengeri od wszystkich innych. Mniejsze i delikatniejsze, ale nieskończenie piękne: niebieskie odcienie na różowym tle kwiatów tworzą niesamowicie fascynującą grę kolorów. W Japonii jest to gatunek najczęściej używany do tworzenia eleganckich obramowań w małych ogrodach, ponieważ zawsze udaje mu się stworzyć spektakularne ramy, które otaczają inne wyższe rośliny kwitnące.
Sprengeri jest rustykalny i należy go sadzić w miejscach częściowo zacienionych i na bardzo wilgotnym podłożu (wilgotność podłoża musi być stała nawet w najgorętszym okresie roku). Dobrze dostosowuje się do klimatu większości regionów Włoch.
Lycoris sprengeri (zdjęcie Bahamut Chao CC BY-NC-ND 2.0)
Lycoris squamigera
Pachnące kwiaty w kształcie lejka z odcieniami różu i fioletu (lub nawet bieli): bardzo popularny gatunek w Japonii, Chinach i wielu częściach Stanów Zjednoczonych. Każdy kwiatostan ma do 8 kwiatów, nachylonych w dół i z płatkami o szerszej powierzchni. Kolor liści jest również szczególny: zieleń wydaje się tracić na intensywności pod pociągnięciami szarości, która chce przejąć kontrolę. Dobrze dostosowuje się do różnych typów terenu i można go śmiało określić jako najbardziej rustykalny z całego rodzaju.
Lycoris squamigera (Namazu-tron (GFDL lub CC BY-SA 3.0), z Wikimedia Commons)
Lycoris longituba
Tak, to ona: White Spider Lily, gatunek, który ukazuje się z dużymi kwiatami w kształcie lilii w bardzo delikatnym żółtym kolorze lub ubrany w białą sukienkę. Jest dość odporny i można go tu również uprawiać.
Lycoris chinensis
Znana również jako „Golden Surprise Lily”, ma duże, złote kwiaty z potarganymi brzegami. Ich kształt jest bardzo specyficzny i można go określić jako elegancki i dziki. Dwa przymiotniki, które w tym konkretnym przypadku mogą współistnieć w tym samym zdaniu, odnoszące się do tego spektakularnego i bardzo energicznego gatunku.
Lycoris caldwellii
Kwiaty pastelowo-żółte z białymi odcieniami. Bladożółta lilia jest gatunkiem delikatniejszym pod względem kształtów i kolorów, zawsze gotową zaskoczyć obfitymi kwiatami. Wydaje się, że pochodzi z Chin jako naturalna hybryda.
Lycoris caldwellii (Krzysztof Ziarnek, Kenraiz (CC BY-SA 4.0), z Wikimedia Commons)
Rozkwit
Lycoris kwitnie zwykle latem lub wczesną jesienią. Kwiaty są zebrane w duże kwiatostany w gronach i różnią się kolorem w zależności od gatunku. Jest to bardzo kolorowy gatunek, idealny do ożywienia każdego rodzaju ogrodu.
Wskazówki dotyczące uprawy Lycoris
Czy we Włoszech można uprawiać Lycoris ? Odpowiedzieliśmy już na to pytanie, ale dobrze jest wyjaśnić sytuację, otwierając mały nawias dotyczący uprawy tych bulwiastych roślin w naszym kraju.
Dbanie o te piękne rośliny z rodziny Amaryllidaceae jest proste, ponieważ wymagają one stanowisk chłodnych i zacienionych oraz nie mają szczególnych potrzeb, których nie można zaspokoić, jeśli chodzi o specyficzne podłoże, na którym umieszczane są cebulki.
Cierpliwość jest czynnikiem, którego nigdy nie może zabraknąć w uprawie Lycoris: nie zawsze jest możliwe uzyskanie pięknego kwitnienia w krótkim okresie. We Włoszech można uprawiać wszystkie znane gatunki i mieszańce, zarówno na otwartym terenie (regiony o łagodniejszym klimacie), jak i w łatwiejszej uprawie w doniczkach (zalecane w rejonach o ostrzejszej zimie).
Zobaczmy, jak uzyskać niesamowite rezultaty.
Uprawa w doniczkach
Lycoris nie rozwija się poza kontrolą i po umieszczeniu w doniczkach nie przekracza 60 cm wysokości. Zasadnicze znaczenie ma zakopanie cebulek wierzchołkiem do góry w miękkim podłożu bogatym w substancje organiczne i drenującym. Otwór, w którym zmieszczą się żarówki, musi mieć wymiary równe dwukrotności ich szerokości i wysokości.
Przesadzanie należy przeprowadzać tylko wtedy, gdy dostępna przestrzeń jest obecnie niewystarczająca (mniej więcej co 2 lata), starając się od razu wybrać pojemnik, który nie jest zbyt mały. Są to rośliny, które nie lubią być stale przenoszone i przenoszone.
Uprawa w otwartym terenie
Po wybraniu idealnego obszaru w ogrodzie do uprawy Lycoris należy dobrze uprawiać glebę i oczyścić ją z chwastów. Wybrane miejsce musi być szczególnie drenujące, a cebulki sadzić na głębokości około 15 cm, pozostawiając między nimi nie mniej niż 25 cm odstępu.
W naszym kraju operację tę warto zakończyć jesienią.
Opisane powyżej gatunki, które mogą pochwalić się większą dyfuzją, są często wykorzystywane do tworzenia pięknych kolorowych chmur w anonimowych ogrodach, oferując możliwość podziwiania spektakularnych klombów. Lycoris są w stanie uwieść każdego swoim wdziękiem i są idealne do dekoracji w ogrodach, w których szuka się odrobiny botanicznego projektu, który może uwydatnić mniej lub bardziej duże środowisko zewnętrzne.
Masz dużo wolnego miejsca? Spróbuj stworzyć duży kwietnik z Lycoris, bo będziesz zdumiony. Ich piękno jest nieskończone.
Temperatura
Lycoris to rośliny półakustyczne, które dobrze przystosowują się do warunków klimatu śródziemnomorskiego. Cierpią, gdy zima niesie ze sobą mrozy i temperatury dotykające mrozu przez długi czas.
Lekki
Większość gatunków preferuje stanowiska w półcieniu (z wyjątkiem Lycoris aurea). W ogrodzie można również skorzystać ze światła słonecznego przefiltrowanego przez wyższe rośliny, które z łatwością mogą stanowić tło dla tych niewielkich roślin cebulowych.
Wykorzystanie filtrowanego światła z wysokich roślin to najlepszy sposób na uprawę Lycoris (zdjęcie Brandon Oh CC BY-NC-ND 2.0)
Warstwa uprawna
Idealne podłoże musi być miękkie, dobrze przetworzone, bogate w substancje organiczne i szczególnie drenujące. Stojąca woda jest bardzo niebezpieczna dla tych roślin.
Podlewanie
Sytuacja zmienia się w zależności od rodzaju uprawy:
- w doniczce: regularne podlewanie, interweniowanie tylko wtedy, gdy gleba całkowicie wyschła w najbardziej powierzchownych warstwach;
- w ogrodzie: deszcze są zadowolone, ale można podjąć dalsze działania, gdy znajdujesz się w środku długiej suszy.
Mnożenie
Namnażanie się Lycoris następuje poprzez podzielenie cebulek, które rozwijają się wokół cebulki matki. Aby zakończyć tę operację, odklejając goździki i umieszczając je na miękkim i wilgotnym podłożu, najlepiej poczekać do okresu wiosennego.
Zapłodnienie
Stosowanie nawozu o spowolnionym działaniu do roślin kwitnących lub specjalnego płynnego produktu do roślin cebulowych jest przydatne w okresie poprzedzającym wznowienie wegetacji. W ten sposób roślina będzie miała wszystkie dostępne składniki odżywcze, aby stawić czoła najbardziej wymagającej fazie cyklu życia.
Przycinanie
Nie ma mowy o prawdziwym przycinaniu, ale o ograniczonych interwencjach w celu usunięcia suchych i uszkodzonych liści.
Endogamia
Chcesz tworzyć fantastyczne kompozycje? Spróbować umieścić obok Lycoris Krokusy lub begonii : będzie oczarowany i niedowierzaniem przed tak wielkiej urody.
Inne wskazówki dotyczące pielęgnacji
Nigdy nie zapomnij wysuszyć żarówek po wyjęciu z ziemi, przed przechowywaniem ich, zapakowanych w przewiewne torby, w miejscach o słabym oświetleniu i niskiej wilgotności. Ta sama procedura, którą zwykle obserwuje się w przypadku cebul narcyzów lub tulipanów.
Pasożyty, choroby i inne przeciwności
Największym zagrożeniem dla Lycoris są choroby grzybowe, z których najczęstsze są zgnilizna korzeni i fusarium . Oba mogą w krótkim czasie doprowadzić roślinę do śmierci. Dlatego ważne jest, aby kontrolować podlewanie i umieszczać cebulki w bardzo drenującym podłożu.
Ciekawość
Lycoris opisaliśmy jako rośliny o uwodzicielskim pięknie i tymi samymi przymiotnikami można również opisać kobietę ze starożytnego Rzymu (Licoride, od łacińskiego Lycoris-idis). Nazwa tego gatunku przypomina nazwę pięknej aktorki starożytnego Rzymu, która sprawiła, że głowy straciły wybitne osobistości, wśród których znaczenie wyróżniają się nazwiska Marco Antonio i Gajusza Corneliusa Gallusa.
Wiele gatunków jest znanych w Chinach jako „Czosnek ze skał”, ale nazwa zwyczajowa nie powinna wprowadzać w błąd. Chociaż jadalne gatunki należą do rodzaju Allium i są zwykle używane do gotowania, Lycoris są trujące i niebezpieczne dla ludzi.
Z drugiej strony w Japonii jest wiele nazw zwyczajowych używanych do identyfikacji Lycoris radiata, ale wśród wielu najbardziej fascynujących i rozpowszechnionych jest „kwiat równonocy”. Dziś jest to roślina szeroko stosowana do wszelkiego rodzaju dekoracji kwiatowych, ale wcześniej tak nie było. Starożytne japońskie legendy opisywały takie rośliny jako posiadane przez dusze zmarłych i były używane tylko na cmentarzach iw czasach buddyjskich. To właśnie buddyści zidentyfikowali Lycoris radiata jako „kwiat nirwany” lub „niebiański kwiat” i używali go do uczczenia nadejścia jesieni. Często sadzono je również na grobowcach, aby oddać hołd zmarłym.
Istnieje wiele legend i podań ludowych, których bohaterem jest gatunek Lycoris radiata, a spośród wielu narracji, które możemy przypomnieć (podsumowując), trzy:
- czerwona lilia śmierci zwykle kwitnie w pobliżu cmentarzy podczas równonocy jesiennej, ponieważ jest uważana za kwiat chwastów, który zwykle rośnie w Diyu (piekle) i ma na celu prowadzenie zmarłych do następnej reinkarnacji.
- Inna legenda głosi, że kiedy spotkasz kogoś, kogo nigdy więcej nie zobaczysz, Lycoris rozkwitnie na drodze ostatniego spotkania.
- Najpiękniejsza legenda nawiązuje do cyklu wegetacyjnego tych fascynujących gatunków. Dwóm elfom powierzono pilnowanie liści Lycoris, a drugiemu kwiatów, nigdy się nie spotykając. Ale te dwa elfy nie przestrzegały rozkazów Bogini Amaterasu i postanowiły zobaczyć się w tajemnicy: od razu była to miłość. Amaterasu, pełen gniewu, postanowił rozdzielić parę, skazując dwójkę elfów, by nigdy więcej się nie widzieli przez całe życie. Dlatego kwiaty Lycoris rozwijają się przed liśćmi, a nie razem.
Ile legend o Lycoris radiata! Tajemnica i elegancja. (zdjęcie Toshihiro Gamo CC BY-NC-ND 2.0)
Toksyczność
Cebulki Lycoris, aw szczególności cebulki gatunku Radiata, są bardzo trujące i używane w przeszłości do odstraszania pasożytów i gryzoni.
Język kwiatów
Z kwiatem Lycoris można łączyć wiele znaczeń:
- symbol śmierci, ale także kwiat zwany „czerwoną nicią przeznaczenia”, który ma być podarowany ukochanej osobie jako symbol związku, któremu nic ani nikt nie może zagrozić. To kwiat, który łączy dwoje ludzi w sercu i duszy, przeznaczonych do bycia razem na całe życie.
- Jednak Lycoris radiata to także symbol niekorzystnego losu, który już nigdy nie zbliży dwojga ludzi.
Legend, które mówią o roślinach należących do rodzaju, który opisaliśmy, jest wiele, a co za tym idzie, znaczenia, które się z nimi wiążą, są różne, a nawet kontrastujące ze sobą. Dać Lycoris ukochanej osobie? W razie wątpliwości najlepiej tego unikać, ale po prostu wybierz go, aby upiększyć domowy ogród.