✅ Berberis: porady, uprawa i opieka

Berberys to rodzaj obejmujący wiele gatunków krzewów, około 500, o liściach liściastych i zimozielonych. Łatwość uprawy i wygląd „wystarczająco dziki” to główne cechy, które pozwalają określić te rośliny jako jedne z najpopularniejszych do tworzenia żywopłotów w małych i dużych ogrodach.

Nie możemy rozwodzić się tylko nad tymi dwoma aspektami, ponieważ cenne berberysy, które rosną spontanicznie w Europie, Azji, Azji Północnej i Ameryce, są również wdzięczne i efektowne kwiaty. Te pierwsze mogą różnić się kolorem, przechodząc od bardzo intensywnej zieleni do ciemniejszych, takich jak fiolet w okresie jesiennym, podczas gdy kwiaty wyróżniają się wśród gęstych gałęzi o zdecydowanie jaśniejszych kolorach. W ślad za nim pojawiają się jagody, kolejny cenny element, który wyróżnia tę coraz bardziej rozpowszechnioną w ogrodach na całym świecie roślinę.

Wybór berberysu pospolitego (zwanego też berberysem pospolitym) lub innego gatunku do stworzenia pięknego żywopłotu w ogrodzie, tak aby stylowo zdefiniować obwód, oznacza również zniechęcenie potencjalnych intruzów. Kolczaste gałęzie są bezlitosne.

Mimo tych cech, które podkreślają wspomnianą wcześniej koncepcję dzikiego piękna, to znaczy rzadkiej regularności konsekwencji, elegancja jest jedną z mocnych stron tego gatunku. To chromatyczne kontrasty powstają między małymi liśćmi, gotowymi do uwydatnienia pleneru w inny sposób w zależności od pory roku, a kwiatami, które wypełniają wolne przestrzenie liści, prawdziwą esencję piękna tych roślin.

Jeśli Twój pomysł na zieloną przestrzeń, czyli relaksującą oazę obejmującą dom, w którym możesz znaleźć schronienie, jest utożsamiany z kształtami skalnego ogrodu , to trafiłeś w sedno. Berberys może stworzyć idealne tło tylko dla tego rodzaju ogrodu. Cudowna i rustykalna roślina.

Klasyfikacja botaniczna

Aby wyeliminować wszelkie wątpliwości, oto karta identyfikacyjna rodzaju:

Domena: Eukaryota;
Królestwo: Plantae;
Rejon: Magnoliophyta;
Klasa: Magnoliopsida;
Zamówienie: Ranunculales;
Rodzina: Berberidaceae;
Rodzaj: Berberis.

Główne gatunki i odmiany

Do tego rodzaju zalicza się gatunki rustykalne i eleganckie, wiecznie zielone (które można uprawiać zarówno w pełnym słońcu, jak i na obszarach półcienistych) oraz gatunki liściaste, które wymagają bardzo jasnej ekspozycji. Rodzaj jest liczne (prawie 500 gatunków), więc można opisać tylko te najbardziej rozpowszechnione i cenione, aby stworzyć czarujące żywopłoty.

Gatunki liściaste i odmiany Berberis

Berberis vulgaris

Gatunek znany również jako berberys pospolity, to krzew, który w przyrodzie osiąga nawet 3 metry wysokości. Ma bardzo rozwinięty system korzeniowy, z dużymi i ciemnymi korzeniami oraz obszarem złożonym z grubych, ciernistych gałęzi. Liście o dużej i błyszczącej powierzchni mogą rozwijać się naprzemiennie na gałęziach lub zebrać w pęczki i stanowią jedną z głównych cech ozdobnych rośliny.

Wiosną pojawiają się drobne żółte kwiaty, które przewidują pojawienie się ciemnych i jadalnych jagód o około 1 cm. Berberys, zaliczany do gatunków liściastych, jest szeroko rozpowszechniony w Europie (spontanicznie rośnie niemal we wszystkich regionach naszego kraju) oraz w wielu rejonach Afryki Północnej. Rośnie na suchych zboczach, w lasach sosnowych i lasach śródziemnomorskich do 2000m.

Agregat berberysu

Gatunek, który rozwija się jak zwarty krzew: zwykle nie przekracza półtora metra wysokości. Zwykłe wiosenne kwitnienie z małymi żółtymi kwiatami i późniejsza produkcja koralowo-czerwonych jagód sprawiają, że roślina ta fascynuje w najgorętszych miesiącach roku.

Berberis ottawensis

Wymiary niewiele różnią się od wymiarów gatunków opisanych powyżej, ale w tym przypadku roślina rozwija się bardziej na szerokość. Z tego powodu zaleca się pozostawienie co najmniej 100 cm odstępu między jednym okazem a drugim, aby stworzyć gęsty, schludny żywopłot. Może być również uprawiana jako pojedyncza roślina na dobrze zdefiniowanych rabatach kwiatowych lub w określonych zakątkach ogrodu skalnego, ale jej prawdziwe piękno można podziwiać tylko wtedy, gdy jest używana jako średni żywopłot. Odmiana Berberis ottawensis auricoma jest piękna, z fioletowymi liśćmi pokrywającymi wszystkie kolczaste gałęzie.

Berberis thumbergii

Kolejny krzew ceniony powszechnie ze względu na łatwość uprawy i barwę liści. Fiolet sprawia, że roślina o bardzo zwartym pokroju (nieco ponad metr wysokości i 50 cm średnicy) jest niezwykle ozdobna i idealna do zwracania uwagi na najbardziej ukryte zakątki ogrodu.

Zimozielone gatunki i odmiany Berberis

Berberis julianae

Gatunki, które mogą przekraczać nawet 2 metry wysokości i średnicę około 1,5 metra. Liście niejasno przypominają te z Ruscus aculeatus , ale jagody są bardzo różne, w tym przypadku ciemnofioletowe. Kwitnienie, naprawdę obfite, odbywa się wiosną: na gałęziach widać małe skupiska żółtych kwiatów, delikatnych i zdolnych jeszcze bardziej uwydatnić i tak już piękne zielone liście.

Berberis stenophyilla

Kwiecień to jego miesiąc. Spektakl jest niesamowity: żółte kwiaty rozwijają się między małymi a licznymi intensywnie zielonymi liśćmi. Wyglądają prawie jak klejnoty ze szlachetnego złota leżące delikatnie na nieregularnej zielonej chmurze. Berberis stenophyilla, używany do produkcji małych i dużych żywopłotów, jest gatunkiem, który rzadko przekracza 150 cm wysokości, ale rozwija się w tej samej szerokości. Charakterystyczne są również czarne jagody, które pokrywają roślinę po kwitnieniu.

Berberis verrucolosa

Jest cecha, która sprawia, że gatunek ten jest natychmiast rozpoznawalny: gałęzie pokryte są brązowymi naroślami. Wiosną pojawiają się żółte kwiaty, po których pojawiają się bardzo ciemne jagody. Berberis verrucosa to jeden z najbardziej rustykalnych gatunków: nadaje się do uprawy w górach i dobrze znosi niskie temperatury i długie okresy suszy. Jest to wolno rosnąca roślina, której niektóre liście jesienią przebarwiają się na czerwono, tworząc harmonijny kontrast z pozostałymi.

Rozkwit

Mówimy o roślinach żywopłotowych, więc kwitnienie nie będzie wspaniałe. Błędny! Berberyki potrafią oczarować przez cały rok zmieniającymi się kolorami liści, ale wiosną oferują sugestywne pokazy, gdy są wypełnione małymi kwiatami o wyraźnych lub jaśniejszych odcieniach koloru. Kwiaty, ułożone w wydłużone lub parasolowate grona, mają od 6 do 8 płatków i zwykle pojawiają się z piękną żółtą sukienką. Kolor, który może się różnić w zależności od gatunku, ale dominuje w zakwitach tych krzewów.

Wskazówki dotyczące uprawy berberysu

Zarówno gatunki i odmiany wiecznie zielone, poszukiwane ze względu na charakterystykę błyszczących liści, jak i liściaste, które są bardziej kolorowe i zdolne do wytworzenia większej liczby jagód, nie stwarzają ogromnych trudności w uprawie. Wystarczy zwrócić szczególną uwagę na nawadnianie w okresie następującym po sadzeniu, przesadzaniu i ściółkowaniu w okresie zimowym, aby mieć pewność, że rozpoczniesz uprawę, która doprowadzi do sukcesu.

Zobaczmy szczegółowo, jak dbać o Berberis.

Uprawa w doniczkach

Żywopłot w doniczkach?

Nie śmiej się, bo… naprawdę nie ma się z czego śmiać! Może się to wydawać dziwne, ale gatunki, które rosną mniej (pamiętaj, że niektóre gatunki w naturze mogą osiągnąć nawet 3-4 metry wysokości) można bezpiecznie uprawiać w doniczkach. Oczywiście łatwo zrozumieć, że sadzenie musi koniecznie odbywać się w dużych doniczkach (o średnicy i głębokości), aby wypełnić je uniwersalną glebą, którą trzeba co roku odnawiać.

Roślinę można sadzić w doniczkach zarówno jesienią, jak i wiosną, chociaż zaleca się wykonanie tej czynności w miesiącach poprzedzających nadejście zimy, aby zapewnić czas niezbędny do pełnego rozwoju systemu korzeniowego przed wiosna.

Przesadzanie jest obowiązkowe, gdy korzenie zaczynają wychodzić z otworów drenażowych. Wystarczy wybrać większą doniczkę, tworząc na dnie warstwę materiału ułatwiającego odpływ wody, a następnie przesuwać ją uważając, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego.

Uprawa w otwartym terenie

Wśród najczęściej używanych do tworzenia wspaniałych żywopłotów. To wystarczy, aby zrozumieć, że ogród to królestwo Berberis. Ozdobne żywopłoty, aby nienagannie uzupełnić zadbaną zieloną przestrzeń, ale także ważne zabezpieczenie przed włamaniem (kolejna cecha, która czyni te rośliny jeszcze bardziej interesującymi).

Zwykle wybiera się tylko jeden gatunek do stworzenia długiego żywopłotu, ale nie jest zabronione naprzemiennie z innymi gatunkami, zawsze o tych samych cechach kulturowych, aby uzyskać jeszcze bardziej sugestywny efekt. Ponadto Berberis można również łączyć z innymi kwitnącymi krzewami należącymi do różnych rodzajów.

Powyższa zasada dotyczy sadzenia w doniczkach. Znowu rada jest kontynuowana w październiku.

Czy rośliny żywopłotowe Berberis?

Dlaczego wciąż to pytanie? Proste, aby podkreślić znaczenie, jakie gatunki z tego rodzaju odgrywają w formowaniu krzewów obwodowych ogrodów skalnych, trawników i wszelkich innych terenów zielonych, nawet już wypełnionych innymi roślinami lub krzewami kwitnącymi.

Zaleca się sadzenie małych okazów (lepiej znoszą stres przeszczepu) w odległości około 60-100 cm od siebie, aby uzyskać gęsty żywopłot, unikając ryzyka zobaczenia, jak rosną obok siebie i nie są dobrze ułożone.

Otwór musi być głęboki i trochę więcej niż dwa razy większy niż chleb ziemny, a przed przystąpieniem do ostatniego sadzenia dobrze jest dobrze zagospodarować glebę i utworzyć warstwę dojrzałego obornika. Po dobrym zagęszczeniu gleby konieczne jest obfite podlewanie.

Rośnie na tarasie

Wspaniały w ogrodzie i zdolny do nadania efektom pewnej elegancji nawet w doniczkach na dużych tarasach. Berberys może stanowić wartość dodaną balkonów i tarasów, dając odrobinę koloru i odrobinę wyrafinowanej dynamiki dla monochromatycznych i estetycznie nudnych środowisk zewnętrznych. Istnieje również możliwość ułożenia dużych tac po obwodzie tarasu tak, aby nawet w takiej przestrzeni stworzyć żywopłot, niemal przenosząc ogród na wyższe kondygnacje.

Temperatura

Berbery nie boją się zimna i wiatru. Prawie wszystkie gatunki tolerują, nawet przez dość długi okres, temperatury poniżej zera. Aby jednak było jeszcze bardziej zrelaksowany, zaleca się wykonanie dobrze zagęszczonej warstwy ściółki u podstawy roślin uprawianych w gruncie.

Lekki

Jeśli chodzi o najlepszą ekspozycję dla Berberis, warto wyjaśnić:

gatunki liściaste preferują pełne nasłonecznienie, aby bardziej zintensyfikować kolor liści;
gatunki zimozielone mogą być uprawiane w miejscach dobrze wystawionych na działanie promieni słonecznych, ale przystosowują się również do stanowisk półcienistych.

Warstwa uprawna

Zasadniczo kwaśna gleba jest tym, co preferują Berberis, ale mogą przystosować się do każdej gleby (w przypadku roślin doniczkowych gleba uniwersalna może być dobra). To kolejna cecha, która przemawia na korzyść łatwości uprawy. Przed sadzeniem w ogrodzie warto wzbogacić glebę dojrzałym obornikiem.

Podlewanie

Po posadzeniu ważne jest obfite podlewanie, które będzie rzadsze, ale zawsze regularne. Gleba musi być zawsze wilgotna, zwłaszcza latem, ale bez namaczania i stagnacji. Zimą Berberis są zadowoleni z wody deszczowej.

Mnożenie

Rozmnażanie Berberis może odbywać się przez nasiona (w listopadzie) lub przez cięcie. Najprostsza technika to druga. Od lipca do września można pobierać sadzonki częściowo zdrewniałe do sadzenia na dobrze zagospodarowanej glebie. Wyniki, jak pokazują różne badania i konkretne interwencje, mogą się różnić w zależności od gatunku i nie zawsze prowadzą do dobrze określonych wyników, ponieważ nowa roślina może po prostu przypominać roślinę mateczną.

Zapłodnienie

Nie są wymagane żadne szczególne zabiegi nawozowe, ale aby zapewnić roślinom dobre zaopatrzenie w składniki odżywcze, można zastosować uniwersalny nawóz o spowolnionym działaniu, który można podawać jesienią i w marcu.

Przycinanie

Ostrzeżenie!

Zawsze noś bardzo odporne rękawiczki i koszule z długimi rękawami. Berberys, który również opisaliśmy wcześniej jako rośliny żywopłotowe zapobiegające włamaniom, może powodować znaczne uszkodzenia skóry. Gęste, cierniste gałęzie są bezlitosne, dlatego lepiej wyposażyć się w specjalny sprzęt (duże nożyce ogrodnicze z długimi trzonkami) i lepiej chronić ręce i ramiona.

Chociaż mogą wyglądać jak rośliny, które wymagają częstego przycinania, aby dopasować kształt baldachimu i uczynić go mniej dzikim, tak nie jest. Z pewnością nie możemy mówić o uporządkowanym rozwoju, ale ani o niekontrolowanym wzroście. Aby żywopłot był zawsze doskonały, wystarczy interweniować co drugi rok:

gatunki zimozielone należy przycinać natychmiast po kwitnieniu, poświęcając produkcję jagód;
przycinanie gatunków liściastych należy przeprowadzić pod koniec lata.

Eliminacja suchych lub uszkodzonych gałęzi jest przydatna do odnowienia roślinności berberysu, pobudzając roślinę do produkcji młodych i silniejszych gałęzi.

Współpraca

Wszystkie gatunki i odmiany Berberis o tych samych cechach kulturowych można bez problemu łączyć, aby stworzyć fantastyczne mieszane żywopłoty. Zmiana kolorów sprawi, że wszyscy zaniemówią. Nawet połączenie w celu uzyskania jeszcze bardziej estetycznego ogrodu z innymi krzewami należącymi do innych gatunków może przynieść ekscytujące rezultaty.

Pasożyty, choroby i inne przeciwności

Berberydy są dość odporne i nie obawiają się ataku najczęstszych pasożytów czy grzybów, ale drobne problemy spowodowane:

mszyce, które zwykle atakują kwiaty i liście;
Mączniak;
Puccinia graminis, grzyb powodujący widoczne plamy na liściach.

Wszystkie problemy, których można uniknąć, zwracając szczególną uwagę na podlewanie: nadmierna wilgotność nie jest przydatna do prawidłowej uprawy Berberis. Wówczas, aby być jeszcze spokojniejszym, zwłaszcza gdy udało się stworzyć duży żywopłot otaczający cały ogród, wskazane jest przeprowadzenie zabiegów profilaktycznych przy użyciu określonych produktów (pestycydów o szerokim spektrum i fungicydów ogólnoustrojowych).

Ciekawość

Po kwitnieniu na roślinie pojawiają się małe ciemne jagody, które… czy wiesz, że są jadalne? Smak jest kwaśny (ze względu na duże stężenie kwasu jabłkowego), ale są bogate w witaminę C i często są wykorzystywane do produkcji likierów, dżemów, dżemów i syropów, czy do przyrządzania dań mięsnych (rosyjska tradycja kulinarna i irański).

Nazwa rodzaju pochodzi od greckiego berberyjskiego „Conchiglia”, ze względu na szczególny kształt płatków kwiatów.

Berberys jest pośrednim żywicielem Puccinia graminis (powszechnie znanej jako rdza pszenicy). Jest to grzyb, który przenosi się z liści gatunków należących do rodzaju, który do tej pory opisywaliśmy, do pszenicy, powodując bardzo poważne szkody w uprawach. Właśnie z tego powodu uprawa berberysu jest nawet zabroniona w wielu krajach, zwłaszcza na obszarach, na których istnieją już duże zbiory pszenicy.

Toksyczność

Bardzo szczególna roślina: toksyczna, ale używana także w medycynie. Wysokie stężenia Barberiny sprawiają, że roślina jest niebezpieczna, ale także przydatna do przygotowywania określonych produktów ziołowych i farmaceutycznych. Naturalna substancja o podwójnym działaniu: przydatna dla organizmu w walce z cholesterolem, ale także szkodliwa, gdyż sprzyja zakrzepicy. Ministerstwo Zdrowia zwróciło się o dalsze badania i badania, aby zapewnić większe bezpieczeństwo stosowania wszystkich preparatów na bazie Barberiny.

Stosowanie ziołowe

Ekstrakty z roślin Berberis są szczególnie skuteczne w kontrolowaniu poziomu cholesterolu. Z kory, korzeni i liści uzyskuje się produkty o właściwościach tonizujących, ściągających i przeciwgorączkowych. W fitoterapii i ziołolecznictwie Barberina jest stosowana w leczeniu chorób wątroby i nerek, ale także w leczeniu bólu stawów i dny moczanowej.

„Ostrzeżenie: zastosowania farmaceutyczne podano wyłącznie w celach informacyjnych. Muszą być zalecane i przepisane przez lekarza. ”

Język kwiatów

W języku kwiatów, właśnie ze względu na właściwości jego jagód, znaczenie kwaśności i trudności wiąże się z berberysem.