Liliowy
„Kwitły bzy i drzewa oliwne;
uszyła suknię ślubną;
ani powietrze nie otwierało jeszcze pąków gwiazd,
ani liść mimozy nie był zamknięty:
kiedy się śmiała; zaśmiał się
nagle , och czarne jaskółki , ale z kim? O czym?
śmiał się w ten sposób z aniołami; z tymi
chmurami złota, chmurami różu. "
Możesz rozpocząć ten artykuł tylko wierszem, a to, autorstwa Giovanniego Pascoli, dobrze oddaje obraz czasu, atmosferę i zapachy, którymi oddychasz. W bzy kwitną mieć miejsce w pierwszym rzędzie, zasłużone miejsce, ponieważ jest to jeden z najbardziej romantycznych kwiatów kiedykolwiek. Poznajmy go bliżej i szkoda, że nie można go stąd wyczuć.
Jego naukowa nazwa to Syringa , jest to rustykalny krzew liściasty, który w sprzyjających warunkach osiąga nawet siedem metrów wysokości (oczywiście, zajmuje to trochę czasu), ale generalnie ma znacznie niższe wysokości . Ma wygląd krzewu, bardzo rozgałęziony i ma tendencję do wytwarzania licznych odrostów, a tym samym do rozprzestrzeniania się. Pnie mogą osiągnąć średnicę 15-18 cm.
Tworzy liście, lancetowate lub jajowate, z całymi krawędziami, długie i szerokie od około 5 do około 10 cm, z romantycznym kształtem serca, cechą, która pozwala rozpoznać bzu nawet wtedy, gdy nie kwitnie lub jest bardzo młody .
Siłą bzu są kwiaty, drobne, cudowne, romantyczne i pachnące, zebrane w wiechy w kształcie piramidy. Kwiaty rodzą się na gałęziach z poprzedniego roku w pozycji końcowej.
Zapach kwiatów przyciąga motyle i inne owady.
Bz jest uważany pod każdym względem za roślinę śródziemnomorską. Widzimy to w basenie Morza Śródziemnego, w ogrodach lub dziko na starych ruinach między skałami i murami. W rzeczywistości przybył do Europy w 1562 roku, kiedy został sprowadzony do Wiednia z Turcji.
Biały liliowy
Klasyfikacja botaniczna
Syringa to rodzaj z rodziny Oleaceae, pochodzący z Europy i Azji Północnej, Dalekiego Wschodu i Persji.
Główne gatunki
Botanicznie powiązany z drzewem oliwnym i ligustrem, z którym dzieli rodzinę Oleaceae, rodzaj Syringa obejmuje około trzydziestu gatunków, wśród których niewątpliwie najbardziej rozpowszechniony jest Syringa vulgaris.
Inne rozpowszechnione gatunki to:
Owłosiona syringa
Zawiera wiechy kwiatów z odcieniami różowawego bzu, fioletu, a nawet różu i bieli.
Syringa josikaea lub węgierski bez
Syringa josikaea Sten CC BY-SA 3.0
Silny krzew o dużych, fioletowych lub ciemnofioletowych liściach. syringa persica, czyli perski bz charakteryzujący się kwiatami o charakterystycznym zapachu lawendy.
Syringa yunnanensis lub chiński liliowy
Syringa yunnanensis
Gatunek charakteryzujący się różowymi kwiatami o przyjemnym zapachu.
Różne gatunki i odmiany różnią się rozmiarem, czasem wzrostu, ekspansją wysokości (do 2-3 m) i obecnością zapachu w kwiatach. Oprócz bzów francuskich i kanadyjskich, które do dziś stanowią większość produkcji roślin doniczkowych na rynek amatorski, kilka gatunków Syringa importowanych ze Wschodu ma ciekawe właściwości również dla nowoczesnego ogrodu.
Syringa vulgaris, jak powiedzieliśmy, jest najpospolitszym gatunkiem i tym, który wydał największą liczbę mieszańców i odmian, począwszy od początku XX wieku, w okresie jego szczytu: stał się symbolem paryskiej wiosny dzięki wysokiej uprawie i duża liczba mieszańców francuskich szkółkarzy (w tym zwłaszcza słynna para Lemoine w ich szkółce w Nancy), którzy zaopatrywali kwiaciarnie z całej Europy.
Pierwszymi docelowymi hybrydami były kwiaty podwójne lub bardziej obszerne i pachnące kłosy z krzyżówkami między gatunkami chińskimi (w tym Syringa oblata, o silnym zapachu) i wybranymi formami ogrodniczymi. Rodzina Lemoine zasługuje na ponad 150 odmian.
Wśród najpiękniejszych hybryd o podwójnych kwiatach wymieniamy:
Syringa Madame Lemoine Kor! An (Андрей Корзун) CC BY-SA 3.0
Syringa „Madame Lemoine ” wytwarza białe kwiaty i kwitnie w połowie wiosny.
Syringa 'Charles Joly' wytwarza fioletowe kwiaty o wyraźnie wzniesionym pokroju (późna wiosna).
S yringa 'Katherine Havemeyer' ma duże lawendowo-niebieskie kwiatostany i jasnozielone zaokrąglone liście.
Syringa „Souvenir de Louis Spaeth” z prostymi, ale bardzo pachnącymi kwiatami ma rubinowy odcień.
Syringa 'Maréchal Foch' , charakteryzująca się masywnymi karminowo-różowymi wiechami.
Syringa vulgaris „Aurea” o prostych ciemnoliliowych kwiatach i zielono-żółtawych liściach
Syringa „Blue Hyacintum” produkuje fioletowe kwiaty.
Syringa „Candeur” charakteryzuje się kremowymi pąkami i białymi kwiatami.
Syringa „Firmament” wytwarza fioletowe pąki i kwiaty lawendy.
Syringa „President Poincaré” daje duże kwiatostany z podwójnymi ciemnoczerwonymi kwiatami.
Wśród odmian liściastych bzów i małych kwiatów znajdujemy:
Syringa micropylla kwitnąca do 4 razy w okresie wiosenno-letnim z bardzo przedłużonym efektem dekoracyjnym.
Syringa 'Angel White' to szczera odmiana, która podobnie jak wszystkie białe bzy jest nieco bardziej
wrażliwa i delikatna niż zwykły bz.
Syringa `` Sensation '', wspaniała ze względu na białe smugi na krawędziach płatków, liliowa może być używana zarówno jako drzewko, jak i do tworzenia nieformalnego żywopłotu
Syringa Tinkerbell , we Włoszech zwana również Piotruś Pan, która szczyci się pięknym głębokim różem z prawie czerwonymi pąkami, z których również tworzy się eleganckie bonsai.
Syringa josikaea, która wzięła swoją nazwę od węgierskiej baronowej, która jako pierwsza zgłosiła ją botanikom. Został użyty w kanadyjskim programie hybrydyzacji ze względu na błyszczące liście i efektowne ciemnoliliowe pionowe kwiatostany, dając początek (krzyżując się z Syringa reflexa) Syringa x josiflexa `` Bellicent '', dużym krzewem z dużymi, jasnoróżowymi kłosami kwitnącymi. późną wiosną.
Drzewo bzu
Rozkwit
Siła bzu jest z pewnością reprezentowana przez kwiaty.
Niewiele jest krzewów, które dotykają upajającej intensywności bzu w pełnym rozkwicie: w okresie od kwietnia do maja jesteśmy świadkami przelewania się parujących kwiatów o otaczającym zapachu, który utrzymuje się przez około piętnaście dni, ale zostaje zapamiętany na zawsze.
Tak, mam na myśli wieczność, bo pamięć węchowa to rzecz znana. Ile chwil może przypomnieć sobie zapach tych kwiatów? Chwile dzieciństwa, dorastania, cenne, ważne chwile, które w przeciwnym razie być może nie powróciłyby.
Kwiaty, bardzo pachnące, zebrane w stożkowate lub piramidalne wiechy. Korony kwiatowe, gwiaździste lub dzwonkowate, zbudowane są z czterech płatów.
Kolor płatków waha się od liliowego do fioletowego, fioletowego, różowego i fioletowego. Owoce to drewniane kapsułki zawierające nasiona.
Mówiąc o zapachu, najlepsze pozostają klasyczne odmiany Syringa vulgaris, ponieważ wiele nowoczesnych mieszańców z jeszcze bardziej spektakularnymi kwiatostanami lub nowymi kolorami (Syringa 'Sensation', fiolet z białym marginesem) nie pachnie.
Aby zapewnić obfite kwitnienie bzu, unikaj cięć zimą lub wczesną wiosną, w przeciwnym razie usuniesz pąki kwiatowe w rzeczywistości kwitnienie odbywa się na gałęziach poprzedniego roku, drastyczne przycinanie powoduje brak kwitnienia w następnym roku. Latem warto kiełkować zbyt długie pędy.
Legenda głosi, że kwiaty bzu są bardzo kochane przez wróżki: kiedyś sadziły tę roślinę w pobliżu domów, aby je przyciągnąć i zamiast tego odstraszać złe duchy.
Większość gatunków potrzebuje do kwitnienia długiego okresu mrozu, a łagodne zimy mogą spowodować, że następny rok nie zakwitnie.
Istotną rolę w czasie ich trwania odgrywają warunki klimatyczne panujące w momencie otwierania się korony. Kwitnące kwiatostany utrzymują się bardziej w chłodnych i suchych warunkach, a nadmierne ciepło szybciej je wyczerpuje, a ciągłe deszcze psują.
Jeśli chcesz wykorzystać kwiaty bzu w swoich kompozycjach, dobrze jest je zbierać wcześnie rano, aby nie szybko więdły.
Syringa vulgaris
Wskazówki dotyczące uprawy Syringa
Liliowy dobrze rośnie zarówno w doniczkach, jak iw ziemi.
W ogrodzie bzu można używać do tworzenia żywopłotów lub jako pojedynczy izolowany okaz.
Liliowy jest dobrze odporny na zanieczyszczenie powietrza i dlatego nadaje się do ozdabiania ulic i upiększania smutnych obszarów przemysłowych. Mieszkańcy wsi mogą sadzić krzewy nawet poza granicami dziedzińca, wzdłuż drogi, w pobliżu wejść.
Uprawa w doniczkach
Liliowy można uprawiać w pojemnych doniczkach, odmiany karłowate nadają się do uprawy w mniejszych doniczkach, ponieważ są bardziej rozgałęzione, można je stosować w kompozycjach z innymi gatunkami
Uprawa w otwartym terenie
Kwitnie w maju, przez resztę lata jest cieniującym i dyskretnym zielonym krzewem, idealnym do okrywania lub wydobywania różnych kwiatów.
Sadzenie przeprowadza się jesienią lub wiosną, wykopując dołek co najmniej dwukrotnie większy od darni. Kamienie są usuwane, a wykopana gleba jest mieszana z niewielką ilością wapna, jeśli jest kwaśna, oraz z wolno uwalniającym się nawozem organicznym, takim jak mączka kostna. Przed zwilżeniem gruntu konieczne jest dobre zagęszczenie ziemi. Ściółka z materiałem roślinnym przeciwdziała wzrostowi chwastów. Idealna gleba jest ciężka i wilgotna.
Konieczne jest wybranie stanowiska w pełnym słońcu i osłoniętym od wiatrów, ponieważ w półcieniu rośliny nie rozwijają się dobrze, a kwitnienie ogranicza się do najlepiej odsłoniętych gałęzi.
Roślina żywopłotowa
Liliowy można uprawiać samodzielnie, w żywopłotach lub w małych płatach po 2-3 osobniki.
Uprawa lastryko
Gatunki doniczkowe mają tendencję do zdzierania się u podstawy, dlatego konieczne jest „przykrywanie” doniczki innymi krzewami karłowatymi lub wieloletnimi i sezonowymi roślinami zielnymi.
Temperatura
Klimat bzu jest bardzo surowy, w rzeczy samej, im chłodniejsza zima, tym większe kwitnienie w następnym roku.
Lekki
W uprawie outdoor Lilac powinien być umieszczany w pełnym słońcu, jeśli to możliwe, ale dobrze rośnie nawet przy słabym świetle, ograniczając, choćby tylko nieznacznie, kwitnienie i żywość kolorów.
Warstwa uprawna
Bzy przystosowują się do wszystkich rodzajów gleb, ale preferują gleby głębokie, żyzne, zdolne do zatrzymywania wilgoci i lekko wapienne, dobrze drenujące i wystawione na działanie słońca.
Na glebach ubogich lub płytkich krzewy te cenią sobie coroczną ściółkę z dojrzałym lub kompostowanym obornikiem oraz zapas zbilansowanych nawozów, zwłaszcza w początkowej fazie konsolidacji.
Podlewanie
Lilak wymaga regularnego podlewania, gleba musi być stale wilgotna, w najzimniejszym okresie podlewanie należy zmniejszyć. Unikaj stagnacji wody.
Mnożenie
Namnażanie odbywa się przez sadzonki częściowo zdrewniałe, przez nakładanie warstw, przez szczepienie na obiektach uzyskanych z nasion, odgałęzień lub za pomocą odrostów korzeni.
Rozmnażanie przez nasiona jest powolne, a pierwsze kwitnienie trwa kilka lat. Sadzonki zdrewniałe przeprowadza się późnym latem, natomiast podział odrostów może odbywać się o każdej porze roku z wyjątkiem okresu kwitnienia. Można go rozmnażać przez cięcie zielne w miesiącach maj-czerwiec i zdrewniałe w środku lata.
Zapłodnienie
Zapewnij wiosną nawóz bogaty w azot i potas, rozcieńczony wodą do nawadniania.
Przycinanie
Aby przerzedzić roślinę, należy poczekać, aż całkowicie uschnie. Jeśli natomiast chcesz ją odmłodzić to co 2-3 lata musisz drastycznie interweniować pod koniec zimy (ścinanie źle skierowanych gałęzi i obniżanie pozostałych o połowę): ale nie chcesz stracić kwitnienia, możesz tylko zmniejszyć część krzew kończący operację następnej zimy.
Liliowy
W pierwszym roku po posadzeniu dobrze jest usunąć nowo utworzone kłosy kwiatowe. Następnego lutego główne łodygi powinny zostać skrócone o około dwie trzecie, nieco powyżej kilku uśpionych pąków. A słabe gałęzie należy wyeliminować, przecinając je na skrzyżowaniu z głównym pniem.
Kombinacje z innymi roślinami
Liliowy dobrze komponuje się z kwitnącymi jabłoniami, dla współczesności, z Clemantis montana, Camassia scilloides i roślinami bulwiastymi, które potrzebują cienia.
Inne wskazówki dotyczące pielęgnacji
Przystosowuje się do każdego rodzaju gleby, ale preferuje żyzne, świeże i przepuszczalne. W zimowe przymrozki wskazane jest zabezpieczenie krzewów poprzez przykrycie gleby wokół łodygi słomą lub suchymi liśćmi.
Namnażanie odbywa się za pomocą sadzonek częściowo zdrewniałych pobranych latem z rośliny matecznej, ale często ich ukorzenienie jest trudne. Dla tych, którzy posiadają okazy hodowane w doniczkach, po 3-4 latach wskazane jest przeszczepienie ich w ziemi.
Pasożyty, choroby i inne przeciwności
Bzy cierpią na bakteriozę, chorobę, której można zapobiegać za pomocą zabiegów na bazie miedzi i tlenochlorku wapnia. Boją się również mączniaka rzekomego, z którym walczy się produktami na bazie złocienia.
Ciekawość
Naukowa nazwa rodzaju Syringa pochodzi od greckiego „syrinx”, co oznacza rurkę, nawiązującą do kształtu korony. Został wprowadzony do Europy z sąsiedniej Turcji, gdzie przybyłby jako łup wojenny z Grecji, gdzie był już uprawiany. Rzeczywiście, przyrodnik Rocher w 1828 r. Zidentyfikował obszar jego pochodzenia w Rumunii, a bardziej ogólnie na Bałkanach.
Udało mu się doskonale zaaklimatyzować w wielu rejonach Europy, a także w naszym kraju jest szeroko rozpowszechniony, aby móc łatwo naturalizować się poprzez rozmnażanie przez nasiona.
Toksyczność i / lub stosowanie ziołowe
„ Ostrzeżenie: zastosowania farmaceutyczne podano wyłącznie w celach informacyjnych. Muszą być zalecane i przepisane przez lekarza. ”
W przeszłości bz był również szeroko stosowany w celach leczniczych. Odwar z kory służył jako febrifuge, z naparu z liści przypisywano właściwości obkurczające wątrobę i trawienie. Kwiaty posłużyły do przygotowania perfum, a olejkiem do masażu pozyskiwano (poprzez macerację) w walce z reumatyzmem i bólem.
Obecnie, jako środek wzmacniający serce i krążenie, dostępne są w handlu środki pochodne gemmodernizacji (macerat glicerynowy Syringa vulgaris).
Kwiaty Syringa vulgaris są jadalne (jadalne), można je wykorzystać w kuchni do przygotowania niektórych przepisów.
Intensywny zapach niektórych gatunków bzu, takich jak Syringa Vulgaris, może wywoływać nudności i wymioty.
Gorzka zasada jest wydobywana z kory i nasion bzu przepisywanych przez medycynę ludową na przerywaną gorączkę
Syringa vulgaris
Język kwiatów
Romantyczne konotacje przypisywane bzowi odnajdujemy w języku kwiatów, które określają biały kwiat jako symbol czystości i młodzieńczej niewinności (w istocie jest on tradycyjnie używany do dekoracji wesel czy chrztów), a fioletowy symbolizuje pierwsze emocje miłości.
W języku kwiatów liliowy mówi o dzieciństwie i okresie dojrzewania.